The Decemberists - "Severed" (I'll Be Your Girl, 2018)

🎙️ "I'm allied to the winter
So don't you get clever
Don't you get clever
I'm allied to the landslide
Gonna leave you all severed
Gonna leave you all severed"





Δεν περίμενα τέτοιο τραγούδι από τους The Decemberists, αλλά είμαστε στο 2018 και μόνο υγεία είναι να πειραματίζεται μία μπάντα με τη μουσική της. Ειδικά όταν το κάνει καλά. Το "Severed" έχει Synthpop ρυθμό, ένα λίγο ψυχεδελικό riffaki και μας αρέσει πολύ πολύ.

The Band: The Decemberists (Portland, USA)
Line Up: Colin Meloy (lead vocals, acoustic guitar, electric guitar, percussion), Nate Query (double bass, electric bass), Jenny Conlee (accordion, backing vocals, Fender Rhodes, Hammond organ, upright piano, Wurlitzer, percussion), Chris Funk (Dobro, electric guitar, lap steel, synthesizer, pedal steel guitar, hurdy gurdy, percussion), John Moen (drums)
The Track: "Severed"
The Album: I'll Be Your Girl (2018)
The Sound: Indie, Indie Pop, Synthpop, Folk rock
And Says...

I lie like a whisper
I lie with the lights out
And it won't take me long just to find you
And it won't take me long just to find you

I'm allied to the winter
So don't you get clever
Don't you get clever
I'm allied to the landslide
Gonna leave you all severed
Gonna leave you all severed

I alone am the answer
I alone will make wrongs right
But in order to root out the cancer
It's got to be kept from the sunlight

I'm allied to the winter
So don't you get clever
Don't you get clever
I'm allied to the landslide
Gonna leave you all severed
Gonna leave you all severed

I was born to a jackal
I was born in a whiteout
Gonna smother you all till I choke you
Gonna smother you all till you kick out

I'm allied to the winter
So don't you get clever
Don't you get clever
I'm allied to the landslide
Gonna leave you all severed
Gonna leave you all severed

Don't Stop Groovin: King Creosote - "Wake Up to This" (Astronaut Meets Appleman, 2016)

Mr Creosote: Ο King Creosote είναι ο κατά κόσμον τραγουδιστής και τραγουδοποιός Kenny Anderson. Γεννημένος στη Σκωτία ο πενηντάχρονος πλέον καλλιτέχνης απαριθμεί σχεδόν 40 δισκογραφικές δουλειές.
Πέρσι κυκλοφόρησε το πιο πρόσφατο album του με τίτλο Astronaut Meets Appleman, που μας άρεσε πολύ. Ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι το ρυθμικό "Wake up to this", που μεταδίδει μια χαρούμενη και παράλληλα νοσταλγική διάθεση.

The Artist: King Creosote (Scotland, UK)
The Track: "Wake Up To this"
The Album: Astronaut Meets Appleman (2016)
The Sound: Indie, Indie Folk, Folk Rock, Indie Rock

Live Agenda: Villagers Of Ioannina City @ Athens στις 2 Μαϊου

Προκείται αν όχι για την πιο ανερχόμενη rock μπάντα,σίγουρα για το πιο hot όνομα αυτή τη στιγμή στην εγχώρια ελληνική σκηνή. Οι Ηπειρώτες (όπως προδίδει και το όνομα τους)Villagers Of Ioannina City ή αλλιώς V.I.C. κυκλοφόρησαν πρόσφατα το πρώτο full length album τους με τίτλο Riza (η φυσική συνέχεια του Promo το 2010) και εχουν δημιουργήσει έναν ποταμό θετικών σχολίων, καθώς ο συνδυασμός Stoner/Psychedelic rock με την ελληνική παραδοσιακή μουσική και δη την Ηπειρώτικη, φαίνεται πως συναρπάζει το συνεχώς αυξανόμενο κοινό που έρχεται σε επαφή με την μουσική τους. Τις εντυπώσεις κλέβει σαφώς το κλαρίνο που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και οι υπέροχες διασκευές σε πασίγνωστα παραδοσιακά άσματα της Ηπειρώτικης κουλτούρας/μουσικής. Βέβαια και οι προσωπικές συνθέσεις των V.I.C. κινούνται στο ίδιο στυλ στο Riza και το κάνουν με μοναδικό τρόπο, συδυάζοντας ξένο και ελληνικό στίχο, ενώ δεν διστάζουν να προσθέσουν και χορωδιακά φωνητικά, δίνοντας έναν μοναδικό και συναισθηματικό χαρακτήρα στα κομμάτια τους.

Η μπάντα έχει κάνει μια σειρά εμφανίσεων ανα την Ελλάδα για την προώθηση του Riza και στις 2 Μαϊου θα κάνει μία σταση στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Kookoo Live Music Bar στο Γκάζι.

Περισσότερες πληρόφοριες και διάθεση εισιτηρίων στα ταμεία του Kookoo.

The Repeat Mode: Man's Gin - "Inspiration"

Είχα καιρό να χαμογελάσω με μία νέα μουσική  "ανακάλυψη" και οι Man's Gin "ήρθαν" την καταλληλότερη στιγμή. Πάνω που το φθινόπωρο φοράει τα βαριά του ρούχα, πάνω που αναζητούσα μια νέα "έμπνευση". Θα τα πούμε σύντομα για τον εκπληκτικό δεύτερο δίσκο των Αμερικανών folkers. Έως τότε... inspiration is ...repeated.

At a Glance: Woven Hand - The Laughing Stalk

  David Eugene Edwards είναι κορυφαία και συνάμα αγαπημένη προσωπικότητα στον χώρο της μουσικής. Οι πιθανότητες να κυκλοφορήσει μια δουλειά που θα κινείται στην μετριότητα είναι λίγες και αυτό δεν φαίνεται να αλλάζει με το The laughing stalk, ο οποίος είναι ο έβδομος studio δίσκος των Woven Hand. Η πομπώδης και επιβλητική φωνή του Edwards εξακολουθεί να αποτελεί την ραχοκοκαλιά στα κομμάτια της μπάντας, τα οποία χαρακτηρίζονται από  δυναμικότητα και "μεταλλικές" επιρροές, ενώ τα country στοιχεία να είναι σαφώς πιο "διακριτικά". Το αρνητικό είναι πως στο σύνολο του το tracklist του δίσκου αδυνατεί να κάνει την υπέρβαση και το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η βάση των δυνατοτήτων του "Ευγένιου" και της παρέας του.



                                                                                                  7/10


T.S.N. Picks: Long Horn, In The Temple

Review: Two Gallants: The Bloom And The Blight

  Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη. Όχι δεν αναφέρομαι στους ανθρώπινους χαρακτήρες των Adam Stephens και Tyson Vogel που απαρτίζουν τους Αμερικανούς Two Gallants. Αυτό που επιχειρώ να κάνω είναι να ερμηνεύσω τον μουσικό προσανατολισμό και την ταλάντευση τους, στον τέταρτο δίσκο της μπάντας εν ονόματι The Bloom And The Blight. Βλέπετε το εξώφυλλο του δίσκου, κάθε άλλο παρά τυχαίο δείχνει να είναι, καθώς η μπάντα στην επανεμφάνιση της δισκογραφικά ύστερα από 5 χρόνια, δείχνει ξανανιωμένη με φρέσκες μουσικές ιδέες, χωρίς βέβαια να αποποιείται τον αυθεντικό της χαρακτήρα.

  Oι Two Gallants προέρχονται από το San Fransisco και σχηματίστηκαν το 2002. Το ντεμπούτο τους The Throes ήρθε το 2004 και ακολούθησαν τα What The Tolls Tells και Two Gallants το 2004 και 2007 αντίστοιχα. Έκτοτε πάγωσαν για λίγα χρόνια την δραστηριότητα τους και ξανά ήρθαν στο προσκήνιο πέρσι με το The Bloom And The Blight. Η νέα τους δουλειά έχει μια -ίσως όχι πρωτόγνωρη αλλά- σίγουρα επιτηδευμένη, για το ιστορικό της μπάντας δυναμικότητα, και παράλληλα μουσικές που ξεφεύγουν από τα κοινότυπα και παλιάς κοπής πρότυπα του Αμερικάνικου folk.


  Ο δίσκος ξεκινάει αμέσως δυναμικά με το Halycon Days. Ογκώδεις alternative κιθάρες στο βασικό riff, ανελέητο χτύπημα του drum kit από τον Vogel και ένας υστερικός Stephens να ξελαρυγγιάζεται δίνοντας απαράμιλλη ενέργεια και νευρικότητα στο κομμάτι. Αυτό δεν σημαίνει πως η μπάντα πλέον δεν αναγνωρίζεται από το κοινό της, καθώς οι χαρακτηριστικές folk μελωδίες τους είναι παρούσες οδηγώντας τα ήρεμα σημεία, ενώ ο Stephen τις συνοδεύει φωνητικά με γλυκό τόνο.

   Οι συγκεκριμένες εναλλαγές είναι χαρακτηριστικές καθ όλη τη διάρκεια του δίσκου. Το My Love Won't wait ακολουθεί τις ίδιες μουσικές γραμμές, εκχυλίζοντας και πολλά ψήγματα  garage κιθάρων, ο ήχος των οποίων εντυπωσιάζει με τον όγκο και την συμπαγότητά του. Το τέχνασμα της σταδιακής κορύφωσης, παρότι επαναλαμβάνεται στα κομμάτια, είναι εξαιρετικά επιτυχημένο. Το Ride Away είναι εξίσου πολύ δουλεμένο κομμάτι, ενώ στο Craddle Pure ταιριάζει γάντι ο όρος Folk Punk. Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου είναι το Winter's Youth, για το οποίο αξίζει μία αναζήτηση στην live ακουστική έκδοση του που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Το ξέσπασμα στο refrain είναι και πάλι η top στιγμή του κομματιού, υποστηριζόμενο όμως από τις υπέροχες γέφυρες της ακουστικής κιθάρας.

  Το Broken Eyes παρουσιάζει μια χαριτωμένη pop αθωότητα, ενώ τα Sunday Souvenirs, Dekay και Willie, θα ήταν ίσως τα μοναδικά τραγούδια που θα χωρούσαν αυτούσια στο αγνό και καθαρό folk ντεμπούτο τους, με το τελευταίο να αποτελεί μια καθαρή country δημιουργία υπό τη συνοδεία φυσαρμόνικας.

  Η κοινή λογική θέλει τις μπάντες που επανενεργοποιούνται ύστερα από χρόνια να μην επανακτούν ποτέ την χημεία τους, αλλά οι Two Gallants κατάφεραν να διαψεύσουν τις Κασσάνδρες.Το The Bloom And The Blight είναι ένας δίσκος που έχει τη σφραγίδα δύο πολυτάλαντων rock μουσικών, οι οποίοι κατάφεραν με απόλυτη επιτυχία να χτίσουν νέα σύγχρονα "δωμάτια" στην μουσική τους, χωρίς να χρειαστεί να γκρεμίσουν τα θεμέλια τους.


                                                                                                    8/10                                                                                                                       

                                                                                                                               T.S.N. Picks: Winter's Youth, My Love Won't Wait, Craddle Pyre

Review: A.A Bondy - Believers

  Μοναχικές στιγμές έχουμε όλοι,είτε είναι από επιλογή είτε αναπόφευκτες.Ακόμα και αυτές όμως  είθισται να συνοδεύονται από μουσικά στιγμιότυπα και το Believers θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το ιδανικό τους soundtrack .

 Ο Α.Α Bondy ( γεννημένος στη Λουιζιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών ) άφησε το 2003 τα φωνητικά και τα grunge riffs των Verbena και αποφάσισε να ακολουθήσει προσωπική καριέρα,κάνοντας και μια μεγάλη ηχητική και μουσική στροφή,αφού στράφηκε σε ακουστικές και folk rock συνθέσεις.

 Το Believers είναι η τρίτη του προσωπική δουλειά και θέλει την ανάλογη προσοχή για να εκτιμηθεί,ειδάλλως μια επιπόλαιη πρώτη ακρόαση μπορεί να το χαρακτηρίσει επιεικώς αδιάφορο.Πρόκειται για έναν "βραδύκαυστο" δίσκο, με μια δυσδιάκριτη γοητεία, που πρέπει να βρει τον ακροατή στην κατάλληλη "εύθραυστη" διάθεση για να τον νοιώσει και να εκτυλιχτεί .

 Τα κομμάτια του είναι κυρίως ακουστικά με όμορφες και λιτές αρμονίες, slow tempo , και χαρακτηρίζονται από απλές δομές που μπορούν ψυχρά να θεωρηθούν συμβατικές.Οι κιθάρες κυριεύονται από ξεθωριασμένες μελωδίες και το rythm section από έναν νωθρό,υπνωτικό αλλά συνάμα σαγηνευτικό ρυθμό,ακόμα και στα δύο uptempo τραγούδια "The heart is willing" και "The twist".

 Όλα όμως ανεξαιρέτως ξεχειλίζουν από συναισθήματα και ο Bondy τα ερμηνεύει με τέτοιο τρόπο ώστε να ξεγυμνώσει τη μελαγχολία,τη θλίψη ,τη νοσταλγία αλλά και τον διάχυτο ερωτισμό που κρύβουν οι στίχοι τους.

 Το Believers είναι ένας δίσκος που βρίσκει (εντέλει) τον τρόπο να αναμοχλεύει αναμνήσεις και να τις φέρνει στην επιφάνεια αρκεί να τον απομονώσουμε και να αφεθούμε στην γκρίζα ομορφιά του που απεικονίζεται παραστατικά στο εξώφυλλο του .                                                                                      

                                                                                                                                                                           

                                                                                                                                 8/10


Τ.S.N. Picks: The twist,Scenes from a circus,Drmz