Foooos: Δύο χρόνια τώρα προετοιμαζόμασταν -σύμφωνα με τις φήμες- για την πιθανή διάλυση της μπάντας, τελικά όμως προέκυψε ανακοίνωση για το άλμπουμ Νο 9 των Foos πακέτο με μια ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ. Δεν έχουμε πολύ info ακόμη για το πότε και τι στα του δίσκου, αλλά το Run μας έχει ανοίξει την όρεξη.
Run: Εύκολα από τα καλύτερα που έχουν γράψει οι FF στην καριέρα τους, το ακούμε δυνατά εδώ και ημέρες στο Repeat. Το κεντρικό riff είναι φωτιά σκέτη. Το video clip που σκηνοθετεί ο ίδιος ο Dave Grohl δείχνει τα μέλη της μπάντας μεταμφιεσμένα να παίζουν για το ..υπέργηρο κοινό τους σε μία εκκλησία και το αποτέλεσμα είναι ο πανικός ο ίδιος!
The Band: Foo Fighters (Seattle, USA) Line Up: Dave Grohl (vocals, guitar, bass, drums), Nate Mendel (bass), Pat Smear (guitar, backing vocals), Taylor Hawkins (drums, vocals, guitar), Chris Shiflett (guitar, backing vocals) The Track: Run (2017)
The Sound: Alternative Rock, Grunge, Hard Rock
And Says...
Wake up Run for your life with me Wake up Run for your life with me
In another perfect life In another perfect light We run We run We run
The rats are on parade Another mad charade What you gonna do? The hounds are on the chase If everything's erased What you gonna do? I need some room to breathe You can stay asleep If you wanted to They say that's nothings free You can run with me If you wanted to Yeah you can run with me If you wanted to
Before the time runs out There's somewhere to run
Wake up Run for your life with me Wake up Run for your life with me
In another perfect life In another perfect light We run We run We run Run!
We are the nation's stakes If everything's erased What you gonna do? I need some room to breathe You can run with me If you wanted to Yeah you can run with me If you wanted to
Before the time runs out There's somewhere to run
Wake up Run for your life with me Wake up Run for your life with me
In another perfect life In another perfect light We run We run We run Run!
Wake up Run for your life with me Wake up Run for your life with me
In another perfect life In another perfect light We run We run We run Run!
Οι συστάσεις: Οι The Soulbreaker Company σχηματίστηκαν το 2003, μας έρχονται από τη Χώρα των Βάσκων και συγκεκριμένα από τη Vitoria της Ισπανίας. Το 2016 κυκλοφόρησε το La Lucha πού είναι το 4ο full length album της μπάντας. Ο δίσκος στριμάρει ολόκληρος στο bandcamp τους: https://thesoulbreakercompany.bandcamp.com Στο Repeat: Ομολογώ πως δεν έχω παρακολουθήσει τη δισκογραφία τους, ωστόσο ακούγοντας το εκπληκτικό ''Black Wool Yarn'' είναι δεδομένο πως θα το κάνω asap. Εν ολίγοις, ακούμε πεντέμισι λεπτά υπέροχου Proggressive-Psychedelic rock επηρεασμένο από τις μουσικές των 60s-70s. Κοπιάστε άφοβα.
The Band: The Soulbreaker Company (Vitoria, Spain) Line Up: Jony Moreno (vocals, guitar), Daniel Triñanes (guitar), Asier S. Fernandez "Breaker" (guitar), Lazyhand (organ, harmonica, vocals), Jose Javier Manzanedo (bass), Andoni Ortiz Domingo (drums) The Track: ''Black Wool Yarn'' The Album: La Lucha (2016) The Sound: Psychedelic rock, Progressive rock, hard rock
And Says...
Lamb The exile of a black wool yarn A story to change our minds It’s here to make us understand That there can only be one faith That there can only be one faith
Only one faith
First we believe in the sun We believe in the father star And the humble men Are no longer formed by mud
Sheep It sounds so different A faith for the new born man A carbon atom ride Cos there can only be one faith That there can only be one faith
Only one faith
First we believe in the sun We believe in the father star And the humble men Are no longer formed by mud
First we believe in the sun We believe in the father star And the humble men Are no longer formed by mud
Nα πω την αλήθεια μου είμαι πεισματικά καχύποπτος με τις επανενώσεις "μουσικών δεινοσαύρων", οι οποίες τείνουν άλλωστε να πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια. Τους πιθανούς λόγους που βλέπουμε αυτό το φαινόμενο, μπορεί να τους υποψιαστεί ο καθένας -ειδικά στην εποχή που ζούμε- και συγχωρέστε με αλλά αδυνατώ να πιστέψω τις ατάκες περί αναβιώμενης "φλόγας". Προσωπικά εάν μιλούσα από τη σκοπιά του πιστού οπαδού της μπάντας, ίσως και να ένοιωθα έναν συναισθηματικό ευνουχισμό στην ιδέα πως ο Cornell και η παρέα του αποφάσισαν δεκαέξι χρόνια μετά την διάλυση της μπάντας (1997) να κάνουν μια "αρπαχτή".
Αυτά είναι όμως προσωπικές απόψεις μόνο και θεωρίες που πάντα ενδέχεται να διαψευστούν. Tο πραγματικό γεγονός είναι πως μία εκ του Big 4 που δημιούργησε το ιδίωμα του Grunge στα τέλη της δεκαετίας του '80, κυκλοφόρησε τον περασμένο Νοέμβρη το 6o κατά σειρά studio album που φέρει τον τίτλο King Animal. Η επανένωση της μπάντας βέβαια έχει ξεκινήσει νωρίτερα το 2010 και για τρία χρόνια η μπάντα έκανε συνεχείς live εμφανίσεις.
Η ένδοξη περίοδος του Grunge έχει περάσει ανεπιστρεπτί και οι πρώτες νότες του Been away too long έρχονται απλά να μας το υπενθυμίσουν. Παρ'όλα αυτά, τα βασικά συστατικά της μουσικοσύνθεσης της μπάντας δείχνουν να μην έχουν αλλοιωθεί. Κινητήριος μοχλός σε αυτό είναι η φωνή του Cornell που διατηρείται σε υψηλά επίπεδα και συνεχίζει να έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που του επέτρεψαν να συγκαταλέγεται σε έναν εκ των κορυφαίων frontmen των τελευταίων δύο δεκαετιών στο ευρύτερο φάσμα της Rock.
Οι συνθέσεις στο σύνολο τους είναι απλές και εάν εξαιρέσουμε το εναρκτήριο, το A Thousand Days Before και το Attrition (σ.σ. το πιο αλήτικο και ίσως καλύτερο κομμάτι του δίσκου), κινούνται σε αργούς ρυθμούς, στοιχείο που επίσης χαρακτηρίζει την μουσική της μπάντας από δημιουργίας της. Συγκριτικά όμως με το παρελθόν διακρίνεται μία αγωνία για εισαγωγή μοντέρνων στοιχείων (που στόχο δεν μπορεί παρά να έχουν την προσέλκυση νέου κοινού) όπως για παράδειγμα το ψηφιακά σχεδιασμένο εξώφυλλο, η επιτηδευμένα γυαλισμένη παραγωγή, αλλά και οι φανερές "ματιές" στην Alternative σκηνή. Ο Cornell άλλωστε είχε σαφώς δείξει αυτόν του τον προσανατολισμό, μετά την διάλυση των Soundgarden, με τις προσωπικές του κυκλοφορίες αλλά και τους Audioslave. Οι προθέσεις κάθε άλλο παρά κατακριτέες και ταυτόχρονα λογικές είναι, αλλά το αποτέλεσμα δεν ταιριάζει στην μπάντα που είθισται να προβάλει ένα ρυπαρό Rock n Roll image, αναμειγνυόμενο με Stoner rock riffs, στοιχεία που επικράτησαν στη δημιουργία των all time classic πλέον Superunknown και Badmotorfinger.
Μία ακόμη ενδιαφέρουσα παρατήρηση που μπορεί να γίνει, είναι πως πρόκειται για τον δεύτερης μικρότερης διάρκειας δίσκο μετά το ντεμπούτο τους Ultramega OK. Αυτό οδηγεί σε κάποια αρνητικά συμπεράσματα που αποτυπώνονται η αλήθεια είναι σε αυτό που ακούμε, καθώς δεν φαίνεται να έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην σύνθεση. Ουσιαστικά δεν υπάρχει κομμάτι που να ξεχωρίζει, και συγκριτικά με το ταλέντο των Cornell και Shepherd που έχουν γράψει το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, κινούνται συνολικά σε ρηχά σχετικά επίπεδα από δημιουργικής άποψης.
Από την άλλη μεριά στον στιχουργικό τομέα ο Cornell έχει βάλει την σφραγίδα του καθολικά, με στίχους που χαρακτηρίζονται κυρίως ως ανθρωποκεντρικοί και κατ επέκταση κοινωνικοί. Ο ευθύς-κυνικός και συνάμα εύστοχος τρόπος που σκιαγραφεί και αποτυπώνει τις καθημερινές ανθρώπινες σχέσεις είναι πραγματικά αξιομνημόνευτος.
Παρ'όλα αυτά, τα παραπάνω δεν μπορούν να σώσουν την παρτίδα του King Animal, το οποίο είναι ίσως το πιο αδύναμο album της δισκογραφίας των Soundgarden. Δεν ξέρω όμως εάν αυτό τελικά ήταν κάτι που ξάφνιασε το κοινό τους και εν τέλει αν στάθηκε ως ικανή αφορμή, για να μετριάσει την λαχτάρα αυτών που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να δουν live, ένα από τα επιδραστικότερα μουσικά σχήματα της Rock σκηνής των 90's. Αυτά βέβαια ισχύουν για τους μη ρομαντικούς της υπόθεσης. Οι τελευταίοι ίσως και να σκέφτονται διαφορετικά.
