Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Melancholic. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Melancholic. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

Daydreamin: Anathema - "Springfield" (The Optimist, 2017)

Περιμένοντας το 13ο "παιδί": Στις 9 Ιουνίου περιμένουμε λοιπόν το νέο full-length album των πολυαγαπημένων Βρετανών και μέχρις στιγμής μαθαίνουμε ωραία πραγματάκια για το... "can't wait" της ιστορίας. Ο δίσκος θα ονομάζεται "The Optimist" και θα κυκλοφορήσει από την Kscope. Αυτό που μας χαροποιεί ιδιαίτερα είναι πως το album θα είναι concept και θα συνεχίζει από εκεί που τελειώνει το πανέμορφο "A Fine Day To Exit" (2001). Το tracklisting είναι το εξής:
01. 32.63N 117.14W, 02. Leaving It Behind, 03. Endless Ways, 04. The Optimist, 05. San Francisco,
06. Springfield, 07. Ghosts, 08. Can't Let Go, 09. Close Your Eyes, 11. Wildfires, 12. Back To The Start
Ο παράξενος τίτλος του εναρκτήριου κομματιού είναι ουσιαστικά οι συντεταγμένες της παραλίας που απεικονίζεται στο εξώφυλλο του A Fine Day To Exit!

Το "Springfield" τώρα, είναι ουσιαστικά ένα Post-Rock κομμάτι με ελάχιστους στίχους, ερμηνευμένους από την Lee Douglas. Πανέμορφη ατμόσφαιρα, μελαγχολικές μελωδίες που σε ηρεμούν και σε ταξιδεύουν. Είναι ένα κομμάτι με υπογραφή Anathema που θα μας κρατήσει όμορφη συντροφιά, μέχρι να ακούσουμε και τα υπόλοιπα καλούδια του The Optimist. Φυσικά και περιμένουμε με αγωνία, τι ερωτήσεις είναι αυτές.

Υπενθυμίζουμε πως οι Anathema θα μας επισκεφτούν στις 2 Ιουλίου στο Terra Vibe, στα πλαίσια της δεύτερης ημέρας του Rockwave Festival.

The Band:
Anathema (Liverpool, UK)
Line Up: Vincent Cavanagh (vocals, vocoder, guitar, bass, keyboards, programming), Danny Cavanagh (guitar, bass, keyboards, vocals), John Douglas (drums), Jamie Cavanagh (bass guitar), Lee Douglas (vocals), Daniel Cardoso (drums, keyboards)
The Track: "Springfield"
The Album: The Optimist (2017)
The Sound: Atmospheric rock, Melancholic, Progressive rock, Alternative rock
And Says...


How did I get here?
I don't belong here

How did I get here?
I don't belong here






Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

I am A Dreamer: Tear (Electric Litany - How To Be A Child In War 2010)

Οι συστάσεις: Η λατρεία για τους Electric Litany  είναι δεδομένη για αυτή εδώ τη μουσική γωνιά και το TSN δεν έχει χάσει την ευκαιρία να σας παρουσιάσει τη σπουδαία και σκανδαλωδώς υποτιμημένη αυτή μπάντα και σε άλλες στήλες, με τελευταία φορά το live του Φλεβάρη. Κλικ και Κλικ.
Από κει και πέρα να πούμε τα βασικά. Η μπάντα έχει δημιουργηθεί από τον Αλέξανδρο Μιάρη και πλέον με τη συνδρομή του Παύλου Μαυρομματάκη στο μπάσο είναι κατά το ήμισυ Ελληνική υπόθεση. Δύο δίσκοι στη φαρέτρα τους με τελευταίο το Enduring Days You Will Overcome.
Το ταξίδι: Θυμάμαι η πρώτη φορά που άκουσα το Tear ήταν στην αλησμόνητη συναυλία των Interpol το 2011 στην Αθήνα, που οι Electric Litany ήταν support. Τους Interpol  τους αγαπώ, αλλά δε θα πω ψέμματα. Όταν γύρισα σπίτι το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ψάξω το Tear. Είναι από τις στιγμές που ένα κομμάτι είναι καταδικασμένο να γίνει βίωμα σου και έκτοτε να το συνδυάσεις με όλες τις έντονες συναισθηματικά στιγμές της ζωής σου. Το μεγαλειώδες intro με την αφήγηση από τη  Σονάτα του Σεληνόφωτος σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου να δεσπόζει, δεν αφήνει περιθώρια αντίδρασης. Η ψυχολογική απομόνωση που βάζεις ασυναίσθητα τον εαυτό σου είναι ακαριαία. Η post rock μελωδία της κιθάρας στο κεντρικό riff, βάζει απλά σε κίνηση τις σκέψεις, τη στιγμή που ο Μιάρης με την αβίαστη μελαγχολία που βγάζει η μοναδική φωνή του, μας καλεί να ''ξυπνήσουμε από τους φόβους μας''. Το ''ταξίδι" έχει για μία ακόμη φορά αρχίσει.

Music & lyrics; Alexandros Miaris







Άφησε με να 'ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!
Είναι καλό το φεγγάρι, - δε θα φαίνεται
που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι
θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις.
Άφησε με να 'ρθω μαζί σου.

Όταν έχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,
αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες,
ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου
λησμονημένα λόγια - δε θέλω να τ' ακούσω.


Wake your fears
and you will know
Dry your tears
and you will know

Come clear
and you will know
When you're near
we just don't know

Come clear
and you will know
When you're near
we just don't know

Say what you want
Don't change at all
For we all love
the change of hearts

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

I am A Dreamer: ''To build A Home'' (Cinematic Orchestra - Ma Fleur, 2007)

Είστε οι και λέγεστε: Οι Βρετανοί λοιπόν Cinematic Orchestra δημιουργήθηκαν το 1999 από τον Jason Swinscoe και η μπάντα απαριθμεί συνολικά 11 μέλη. Από την αφεντιά τους ακούς κυρίως Nu Jazz καλούδια με το απαραίτητο πλαισίωμα των Electronic ήχων. Οι υπέροχες εναλλαγές των jazz ρυθμών με την μελωδική ατμόσφαιρα και τη μελαγχολία είναι ο λόγος που τους κάνουν σπουδαίους.
Και τι έχετε φτιάξει: 6 studio δίσκους με τελευταίο το In Motion#1 του 2012, 4 live, 3 ΕΡs, καμιά δεκαριά singles και πολλές συμμετοχές σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών.
And Where Is the Dream: Θα μπορούσαν να έχουν μπει πολλά ακόμη τραγούδια τους στη στήλη, ωστόσο θα ταξιδέψουμε με το
κλασσικότερο ίσως. 2007 λοιπόν και οι Cinematic Orchestra κυκλοφορούν το δίσκο Ma Fleur. Το κομμάτι To Build A Home που τον ανοίγει  σε εγκλωβίζει ακαριαία. Μια εκπληκτική μελωδία πιάνου, διακριτική συνοδεία των εγχόρδων και η ασύγκριτα συναισθηματική φωνή  του Καναδού μουσικού Patrick Watson που συμμετέχει στο κομμάτι, συνθέτουν μια μπαλάντα που θα μπορούσε να είναι το soundtrack της ζωής μας. Χτίζουμε, καταστρέφουμε, αναπολούμε και πάλι από την αρχή. Η εκτέλεση που ακούμε και βλέπουμε είναι από τη ζωντανή ηχογράφηση στο The Barbican του Λονδίνου το 2007.




There is a house built out of stone
Wooden floors, walls and window sills
Tables and chairs worn by all of the dust
This is a place where I don't feel alone
This is a place where I feel at home.

And I built a home
for you
for me

Until it disappeared
from me
from you

And now, it's time to leave and turn to dust........

Out in the garden where we planted the seeds
There is a tree as old as me
Branches were sewn by the color of green
Ground had arose and passed its knees

By the cracks of the skin I climbed to the top
I climbed the tree to see the world
When the gusts came around to blow me down
Held on as tightly as you held on me
Held on as tightly as you held on me......

And I built a home
for you
for me

Until it disappeared
from me
from you

And now, it's time to leave and turn to dust........