You Got Me Rockin: Allah Las - "Could Be You" (Calico Review, 2016)

No waves, no surfing: Το Calico Review είναι κακός δίσκος. Σίγουρα γιατί πάσχει από έλλειψη ενέργειας και εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων δε σου δίνει ένα πάτημα να  ξεσηκωθείς. Το σημαντικότερο όμως είναι πως τελικά έχει επιεικώς μέτριες συνθέσεις χωρίς έμπνευση.
Ας ελπίσουμε πως ο τρίτος δίσκος των Αμερικανών είναι απλά μια άσχημη παρένθεση, μετά το εκπληκτικό ομότιτλο ντεμπούτο, αλλά και τον άξιο διάδοχο του Worship The Sun.

Τώρα αν υπάρχει ένα κομμάτι του Calico Review που να μας θυμίζει τους Allah-Las που αγαπήσαμε, αυτό είναι σίγουρα το "Could be you". Έχει αυτό που όρισε εξαρχής τη μπάντα αυτή. Θυμίζει Καλοκαίρι με κέφι και χορό στην παραλία. Το έχουμε ξεχωρίσει και το κρατάμε.


                                                                                                                Calico Review (2016)
                                                                                                                          5/10
   

The Band: Allah-Las (Los Angeles, USA)
Line Up: Miles Michaud (vocals, guitar), Pedrum Siadatian (guitar, vocals), Spencer Dunham (bass, vocals), Matthew Correia (drums, vocals, percussion)
The Track: "Could Be You"
The Album: Calico Review (2016)
The Sound: Garage Rock, Psychedelic Pop, Psychedelic rock, Surf rock
And Says...

Summer days and all the ways you went about therefore
All the times you walked away and ended at your doorstep
Wondering just how you got back in
And now it seems your vision ain't so clear

And if you had to try to
Would you do it all again?

Have I seen you here before
Or was that just your friend
Standing on the soapbox, proselytizing of the [?]
Of all the things you once considered good
And now they came and wrecked your neighborhood

But if you had the chance to
Would you do it all again?

Did you have to ask yourself while sitting in that bar
If you thought the world was gonna to take you very far
Without you ever knowing a way to stand
Left reaching in the dark for someone's hand

Live Agenda: Beach Fossils @ An Club, Athens στις 15 Σεπτεμβρίου

Στις 15 Σεπτεμβρίου, οι φίλοι της Indie μουσικής θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μία από τις ανερχόμενες μπάντες της κιθαριστικής Indie Pop. Ο λόγος λοιπόν για τους  Beach Fossils που μας έρχονται από το Brooklyn των Η.Π.Α. και ουσιαστικά αποτελούν το σχήμα του Dustin Payseur,  με τους υπόλοιπους μουσικούς να είναι session για τις ανάγκες ηχογραφήσεων και των περιοδειών.

Κυκλοφόρησαν πρόσφατα τον δεύτερο τους δίσκο με τίτλο Clash The truth, όπου αναμιγνύουν την ταξιδιάρικη Indie Pop με Surf rock κιθάρες (θυμίζοντας έντονα τους The Drums) και σίγουρα υπόσχονται ένα διασκεδαστικό και ανέμελο βράδυ στο Αθηναϊκό κοινό που θα σπεύσει να τους ακούσει.

Την συναυλία θα ανοίξει στο ίδιο Indie κλίμα, ο Lumier Brother (ή κατά κόσμον Θανάσης Χριστοδούλου) με την μπάντα του, όπου θα παρουσιάσουν μεταξύ άλλων, τραγούδια από την πρόσφατη κυκλοφορία τους Twenty One.

Εισιτήρια: 15 euro στα ταμεία του An Club

Review: Odonis Odonis - Hollandaze

Οι Odonis Odonis είναι μια one man band του γεννημένου στο Οντάριο του Καναδά Dean Tzenos .Η καταγωγή του Tzenos θα μπορούσε αυτόματα να ταυτιστεί με ήρεμες και συμβατικές μουσικές,χαρακτηριστικές του τρόπου ζωής και της ιδιοσυγκρασίας των Καναδών.

Τα φαινόμενα όμως απατούν.Οι πρώτες νότες του εναρκτήριου και ομώνυμου τραγουδιού του Hollandaze περιγράφονται με ξέφρενους, θαμπούς και εντόνως ηλεκτρισμένους ήχους.Σε μία αρχική προσπάθεια να βάλω μουσική ταμπέλα στο ντεμπούτο των Οdonis Odonis ο τίτλος surfgaze μοιάζει ως ο πιο εύστοχος. Παρ'όλα αυτά προσθέτονται πολλά και όμορφα στοιχεία.Τα φωνητικά του Tzenos χαρακτηρίζονται κυρίως από μια έντονη και σκοτεινή ψυχεδέλεια.Σε κομμάτια όπως το "handle bars", το ουρλιαχτό του επιδεικνύει το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο και τις indie punk επιρροές του,ενώ στο "blood feast" και το "tick tock" βγάζει μια παθιασμένη μελαγχολία .

Το surf rock και το rock n roll πρωτοστατούν στα riffs των κιθάρων. Χαρακτηριστικά κομμάτια αποτελούν το "hollandaze" το "white flag riot" και το "ledged up" που γοητεύουν με την απλότητα τους και ταυτόχρονα παρασύρουν με την άκρατη ενέργειά τους.Επιπλέον ο γενικευμένος noise ήχος και η Lo-fi αισθητική αρχικά σχηματίζουν πινελιές μυστηρίου αλλά κυρίως αποσπούν την προσοχή σου από το γεγονός πως τα κρουστά είναι ηχογραφημένα με drum programming.Αρχικά δεν το παρατηρείς,εν συνεχεία όμως και μετά από πιο προσηλωμένες ακροάσεις γίνεται εμφανές και η αλήθεια είναι πως μειώνει την ποιότητα του αποτελέσματος, καθώς η απουσία του στοιχείου του αυτοσχεδιασμού είναι αισθητή.Βέβαια αυτό το αρνητικό στοιχείο δεν είναι ικανό να μειώσει το συνολικό πολύ καλό αποτέλεσμα.

Γενικά είναι εξόχως ευχάριστο να ξεπετάγονται άσημες και παντελώς άγνωστες στο ευρύ κοινό μπάντες όπως οι Odonis Odonis. Το group του Dean Tzenos κατάφερε να δημιουργήσει ένα συνολικά πολύ αξιόλογο ντεμπούτο,με ποικίλους ήχους και όσοι αρέσκονται στο να ανακαλύπτουν νέες φερέλπιδες μπάντες σίγουρα θα τους εκτιμήσουν .

                                                                                                   8/10

T.S.N. Picks: Hollandaze,Busted up,Handle bars

Review: Mikal Cronin - Mikal Cronin

  O Mikal Cronin είναι γεννημένος στην California των Ηνωμένων Πολιτειών και ουσιαστικά το όνομα του έγινε γνωστό από τη συνεργασία του με τον Ty Segall και το album "Reverse Shark Attack" του 2009 ,στο οποίο έπαιξε τα drums και έκανε τα backing vocals.Την αγάπη του βέβαια για την μουσική,την είχε εκφράσει νωρίτερα στα κολεγιακά του χρόνια μόλις,όντας μέλος των garage rockers The Motorhearts.

  Πέρσι αποφάσισε να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του κυκλοφορώντας την πρώτη ολοκληρωμένη studio δουλειά του, που φέρει ως τίτλο το όνομα του.Με όλες τις προγενέστερες επιρροές του να βρίθουν από garage rock ήχους,οι δικές του συνθέσεις δεν θα μπορούσαν να έχουν διαφορετικό μουσικό ύφος.Αυτό που εντυπωσιάζει όμως είναι πως ο Cronin δεν κοπιάρει τα ακούσματα του και βάζει την προσωπική του σφραγίδα στα κομμάτια του,επιδεικνύοντας πειστικά το μουσικό του ταλέντο.

  Στα πρώτα δευτερόλεπτα του εναρκτήριου κομματιού "Is it allright" ,γίνεται αμέσως φανερή η μελωδική φωνή του, παράλληλα με τον ευάλωτο και ευαίσθητο τρόπο ερμηνείας του.Έπειτα ο Cronin  δεν κρύβει τις εμφανείς επιρροές του από το surf rock των 60's και τους Beach Boys.Τα κομμάτια "situation" και το υπέροχο "again and again" είναι χαρακτηριστικά δείγματα αυτών.

  Κατά κύριο και εύλογο λόγο τα κομμάτια είναι γεμάτα από garage ήχους, με περιπετειώδη riffs και lo fi προφίλ,όπως στα "green and blue" και "gone",ενώ στα "apathy" και "get along"  δεν λείπουν οι psychedelic pop μελωδίες που εκδηλώνουν και ξυπνούν μια χορευτική διάθεση .Το songwritting έχει γενικά μια αξιοθαύμαστη συνοχή και ισορροπία ενώ ο Cronin δεν διστάζει να εκθέσει την νεανική και συναισθηματική φωνή του στο ακουστικό "slow down" και στην -υποβόσκουσα ερωτισμό- μπαλάντα "hold on me" .

  Όλα τα παραπάνω δημιουργούν μια αξιοζήλευτη ποικιλία ήχων που έχουν βέβαια ως βάση το garage αλλά και το rock n roll .Άλλωστε στον δίσκο συμμετέχουν μέλη των  Thee oh Sees και φυσικά ο επί σειρά ετών φίλος Ty Segall .

  Ο δίσκος του Cronin "μυρίζει" καλοκαίρι.Θέλει να μας παρασύρει ξανά στους ξέφρενους dancing ρυθμούς του,αλλά και να μεταδώσει την ιδιαίτερη μελαγχολία του.Και τα καταφέρνει.


                                                                                                    8/10

T.S.N. Picks: Again and again, Get along,Green and blue