Από κει και πέρα να πούμε τα βασικά. Η μπάντα έχει δημιουργηθεί από τον Αλέξανδρο Μιάρη και πλέον με τη συνδρομή του Παύλου Μαυρομματάκη στο μπάσο είναι κατά το ήμισυ Ελληνική υπόθεση. Δύο δίσκοι στη φαρέτρα τους με τελευταίο το Enduring Days You Will Overcome.
Το ταξίδι: Θυμάμαι η πρώτη φορά που άκουσα το Tear ήταν στην αλησμόνητη συναυλία των Interpol το 2011 στην Αθήνα, που οι Electric Litany ήταν support. Τους Interpol τους αγαπώ, αλλά δε θα πω ψέμματα. Όταν γύρισα σπίτι το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ψάξω το Tear. Είναι από τις στιγμές που ένα κομμάτι είναι καταδικασμένο να γίνει βίωμα σου και έκτοτε να το συνδυάσεις με όλες τις έντονες συναισθηματικά στιγμές της ζωής σου. Το μεγαλειώδες intro με την αφήγηση από τη Σονάτα του Σεληνόφωτος σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου να δεσπόζει, δεν αφήνει περιθώρια αντίδρασης. Η ψυχολογική απομόνωση που βάζεις ασυναίσθητα τον εαυτό σου είναι ακαριαία. Η post rock μελωδία της κιθάρας στο κεντρικό riff, βάζει απλά σε κίνηση τις σκέψεις, τη στιγμή που ο Μιάρης με την αβίαστη μελαγχολία που βγάζει η μοναδική φωνή του, μας καλεί να ''ξυπνήσουμε από τους φόβους μας''. Το ''ταξίδι" έχει για μία ακόμη φορά αρχίσει.
Music & lyrics; Alexandros Miaris
Άφησε με να 'ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!
Είναι καλό το φεγγάρι, - δε θα φαίνεται
που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι
θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις.
Άφησε με να 'ρθω μαζί σου.
Όταν έχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,
αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες,
ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου
λησμονημένα λόγια - δε θέλω να τ' ακούσω.
Wake your fears
and you will know
Dry your tears
and you will know
Come clear
and you will know
When you're near
we just don't know
Come clear
and you will know
When you're near
we just don't know
Say what you want
Don't change at all
For we all love
the change of hearts
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου