The Repeat Mode: Kevin Morby - "Harlem River"

Ομολογώ πως τον Kevin Morby δεν τον γνώριζα. Ουσιαστικά ο Αμερικανός μουσικός κυκλοφόρησε φέτος τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο Harlem River, στον οποίο περιέχεται και το εκπληκτικό ομώνυμο κομμάτι. Ο Groovy ρυθμός και τα "αλήτικα"- cool φωνητικά του Morby είναι απλά εθιστικός συνδυασμός. Η κιθάρα σολάρει διακριτικά και το Harlem River παίζει στο repeat εδώ και ημέρες...

At a Glance: Okkervil River - The Silver Gymnasium

 Οι Okkervil River έχουν αποδείξει σε αυτά τα 15 χρόνια της μουσικής διαδρομής τους, πως δύσκολα θα δημιουργήσουν έναν πραγματικά κακό δίσκο. Tο έβδομο studio album τους The Silver Gymnasium, δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα αυτό. Οι Αμερικανοί Indie folk/rockers για μία ακόμη φορά ακολουθούν την επιτυχημένη πεπατημένη τους, γράφοντας έντεκα ρυθμικά τραγούδια (κιθάρες και πλήκτρα συνεργάζονται αρμονικά, όπως άλλωστε μας έχουν συνηθίσει), με ανέμελες, ταξιδιάρικες και ενίοτε μελαγχολικές folk/country δομές, πιστοί πάντα στον προσωπικό τους ήχο. Τα Lido Pier Suicide Car και Where The Spirit Left Us καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, με τα υπόλοιπα κομμάτια να είναι αντάξια της ποιότητας των Okkervil River, χωρίς ωστόσο να κάνουν τη διαφορά για το The Silver Gymnasium.

                                                                                                                             7/10

T.S.N. Picks: Lido Pier Suicide Car, Where The Spirit Left Us, Walking Without Frankie

Live Agenda: A Place To Bury Strangers @ Salonica & Athens, στις 18 και 19 Οκτώβρίου

Ένα χρόνο μετά τη τελευταία τους επίσκεψη στην χώρα μας, οι Νεοϋορκέζοι "noise" Rockers A Place To Bury Strangers επιστρέφουν για να μας χαρίσουν δύο ακόμη εκρηκτικά live show, όπως μόνο αυτοί ξέρουν. Όσοι δεν έχουν δει ζωντανά τους APTBS απλά να πούμε πως ο χαρακτηρισμός που τους έχει αποδοθεί ως "η πιο θορυβώδης μπάντα της Νέας Υόρκης" δεν είναι καθόλου τυχαία και τα live τους είναι αυτό που λέμε "Μust See".

Σχηματίστηκαν το 2003, αποτελούμενοι από τους Oliver Ackerman (guitar/vocals), Dion Lunadon (bass) και Robi Gonzalez (drums), αλλά έπρεπε να φτάσει το 2007 για να κυκλοφορήσουν το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Η φήμη βέβαια για τα φοβερά live τους είχε ήδη εξαπλωθεί. Εκ τότε ακολούθησαν τα Exploding Head (2009) και Worship (2012), ενώ πέρσι κυκλοφόρησαν επίσης το Loud and Live με ζωντανές εκτελέσεις.

Οι A Place To Bury Strangers έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα συγκεκριμένο μουσικό profile αναμειγνύοντας το Noise rock/Post punk, με το shoegaze και το Psychedelic rock και η εξέλιξη τους είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακή.

Στις 18 Οκτωβρίου θα εμφανιστούν στο club Μύλος στην Θεσσαλονίκη και την επομένη 19 Οκτώβρη στην Αθήνα και το club Fuzz.

Προπώληση εισιτηρίων: 

Θεσσαλονίκη: 17 ευρώ, 20 ευρώ (ταμείο). Διάθεση: Ticket House, Lotus Record Shop και στα καταστήματα Παπασωτηρίου, Seven Spots και Public

Αθήνα: 20 ευρώ, 23 ευρώ (ταμείο). Διάθεση στα καταστήματα Παπασωτηρίου, Seven Spots και Public.

The Repeat Mode: Man's Gin - "Inspiration"

Είχα καιρό να χαμογελάσω με μία νέα μουσική  "ανακάλυψη" και οι Man's Gin "ήρθαν" την καταλληλότερη στιγμή. Πάνω που το φθινόπωρο φοράει τα βαριά του ρούχα, πάνω που αναζητούσα μια νέα "έμπνευση". Θα τα πούμε σύντομα για τον εκπληκτικό δεύτερο δίσκο των Αμερικανών folkers. Έως τότε... inspiration is ...repeated.

The Repeat Mode: Isis - "Grey Divide"

Ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν λόγια για αυτήν την Τιτάνια μπάντα...Το κομμάτι Grey Divide κυκλοφόρησε στην περσινή συλλογή των Isis με τίτλο Temporal και δεν υπάρχει στο tracklist κανενός εκ των 5 δίσκων τους. Αυτό που ακούμε είναι 16 μαγικά λεπτά, αληθινής μουσικής, που χωρίς υπερβολή σου δίνουν ότι δεν σου δίνουν ολόκληρες δισκογραφίες άλλων μπαντών. Στο repeat...

Live Agenda: Beach Fossils @ An Club, Athens στις 15 Σεπτεμβρίου

Στις 15 Σεπτεμβρίου, οι φίλοι της Indie μουσικής θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μία από τις ανερχόμενες μπάντες της κιθαριστικής Indie Pop. Ο λόγος λοιπόν για τους  Beach Fossils που μας έρχονται από το Brooklyn των Η.Π.Α. και ουσιαστικά αποτελούν το σχήμα του Dustin Payseur,  με τους υπόλοιπους μουσικούς να είναι session για τις ανάγκες ηχογραφήσεων και των περιοδειών.

Κυκλοφόρησαν πρόσφατα τον δεύτερο τους δίσκο με τίτλο Clash The truth, όπου αναμιγνύουν την ταξιδιάρικη Indie Pop με Surf rock κιθάρες (θυμίζοντας έντονα τους The Drums) και σίγουρα υπόσχονται ένα διασκεδαστικό και ανέμελο βράδυ στο Αθηναϊκό κοινό που θα σπεύσει να τους ακούσει.

Την συναυλία θα ανοίξει στο ίδιο Indie κλίμα, ο Lumier Brother (ή κατά κόσμον Θανάσης Χριστοδούλου) με την μπάντα του, όπου θα παρουσιάσουν μεταξύ άλλων, τραγούδια από την πρόσφατη κυκλοφορία τους Twenty One.

Εισιτήρια: 15 euro στα ταμεία του An Club

At a Glance: The People's Temple: More For The Masses

Οι The People's Temple είναι μία μπάντα που οι λάτρεις των πρώιμων δεκαετιών της Rock μουσικής αξίζει να ανακαλύψουν. Κυκλοφόρησαν μέσα στο 2012 τον δεύτερο τους δίσκο με τίτλο More For The Masses, ο οποίος έχει πλήθος επιρροών από ιερά τέρατα των 60's όπως οι Rolling Stones αλλά και την ψυχεδελική ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής. Παράλληλα στο δεύτερο μισό του δίσκου επιχειρείται ένα πάντρεμα με νέο-εισηγμένα στοιχεία του Rock όπως το shoegaze και οι Dreamy καταστάσεις και το αποτέλεσμα έχει τουλάχιστον ενδιαφέρον.



                                                                                               7,5/10


Τ.S.N. Picks: The Forest Speaks, Fortune Teller

                                                                                 
                                                                                         

                                                                                  
                                                                                   

The Repeat Mode: Yeah Yeah Yeahs - "Wedding Song (accoustic)"

Oι Αμερικανοί Yeah Yeah Yeahs κυκλοφόρησαν πρόσφατα το 4ο album τους με τίτλο Mosquito, ο οποίος περιέχει ένα πανέμορφο love song, που φέρει την ερμηνευτική σφραγίδα της εκπληκτικής Karen O. Η normal έκδοση του είναι επίσης υπέροχη, το player του T.S.N. όμως έχει κολλήσει στην γήινη και σαγηνευτική accoustic version που υπάρχει στον δίσκο ως bonus track. Το ακούτε, κολλάτε και εσείς και το αφιερώνετε καταλλήλως..

Live Agenda: Sleepin Pillow @ Μονή Λαζαριστών, Θεσσαλονίκη στις 2 Σεπτεμβρίου

Οι Θεσσαλονικείς Sleepin Pillow είναι η ζωντανή απόδειξη της ποιοτικότατης Rock σκηνής που συνεχώς ανελίσσεται τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας.  Αποτελούνται από 5 μέλη και έχουν στο δυναμικό τους δύο album. Tο ντεμπούτο του 2008 Apples On An Orange Tree και το πιο πρόσφατο Superman's Blues του 2010.

Άγνωστοι στο ευρύ κοινό, αλλά ταυτόχρονα εξαιρετικοί καλλιτέχνες και οργανοπαίχτες, με την μουσική τους να έχει βάση την πειραματική progressive και ψυχεδελική Rock. Μάλιστα δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν παραδοσιακά όργανα όπως η πίπιζα και η λύρα, τα οποία δένουν υπέροχα στην ούτως ή άλλως μαγευτική ατμόσφαιρα που δημιουργούν.

Η μπάντα έχει προγραμματίσει μία εγχώρια συναυλία για το φθινόπωρο, στην οποία μάλιστα θα γίνει και παρουσίαση νέου υλικού! Αυτή θα γίνει στις 2 Σεπτεμβρίου, στην γενέτειρα τους Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια του Festival της Μονής Λαζαριστών. Μαζί τους θα είναι oι Viper Vikings.

Η τιμή του εισιτηρίου κοστίζει 7 ευρώ στην προπώληση και 10 ευρώ στα ταμεία.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να αναζητήσετε στο site της διοργάνωσης:

http://www.monilazariston.gr/00000000.el.aspx

Review: Soundgarden - King Animal

 Nα πω την αλήθεια μου είμαι πεισματικά καχύποπτος με τις επανενώσεις "μουσικών δεινοσαύρων", οι οποίες τείνουν άλλωστε να πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια. Τους πιθανούς λόγους που βλέπουμε αυτό το φαινόμενο, μπορεί να τους υποψιαστεί ο καθένας -ειδικά στην εποχή που ζούμε- και συγχωρέστε με αλλά αδυνατώ να πιστέψω τις ατάκες περί αναβιώμενης "φλόγας". Προσωπικά εάν μιλούσα από τη σκοπιά του πιστού οπαδού της μπάντας, ίσως και να ένοιωθα έναν συναισθηματικό ευνουχισμό στην ιδέα πως ο Cornell και η παρέα του αποφάσισαν δεκαέξι χρόνια μετά την διάλυση της μπάντας (1997) να κάνουν μια "αρπαχτή".

 Αυτά είναι όμως προσωπικές απόψεις μόνο και θεωρίες που πάντα ενδέχεται να διαψευστούν. Tο πραγματικό γεγονός είναι πως μία εκ του Big 4 που δημιούργησε το ιδίωμα του Grunge στα τέλη της δεκαετίας του '80, κυκλοφόρησε τον περασμένο Νοέμβρη το 6o κατά σειρά studio album που φέρει τον τίτλο King Animal. Η επανένωση της μπάντας βέβαια έχει ξεκινήσει νωρίτερα το 2010 και για τρία χρόνια η μπάντα έκανε συνεχείς live εμφανίσεις.

 Η ένδοξη περίοδος του Grunge έχει περάσει ανεπιστρεπτί και οι πρώτες νότες του Been away too long έρχονται απλά να μας το υπενθυμίσουν. Παρ'όλα αυτά, τα βασικά συστατικά της μουσικοσύνθεσης της μπάντας δείχνουν να μην έχουν αλλοιωθεί. Κινητήριος μοχλός σε αυτό είναι η φωνή του Cornell που διατηρείται σε υψηλά επίπεδα και συνεχίζει να έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που του επέτρεψαν να συγκαταλέγεται σε έναν εκ των κορυφαίων frontmen των τελευταίων δύο δεκαετιών στο ευρύτερο φάσμα της Rock.

 Οι συνθέσεις στο σύνολο τους είναι απλές και εάν εξαιρέσουμε το εναρκτήριο, το A Thousand Days Before και το Attrition (σ.σ. το πιο αλήτικο και ίσως καλύτερο κομμάτι του δίσκου), κινούνται σε αργούς ρυθμούς, στοιχείο που επίσης χαρακτηρίζει την μουσική της μπάντας από δημιουργίας της. Συγκριτικά όμως με το παρελθόν διακρίνεται μία αγωνία για εισαγωγή μοντέρνων στοιχείων (που στόχο δεν μπορεί παρά να έχουν την προσέλκυση νέου κοινού) όπως για παράδειγμα το ψηφιακά σχεδιασμένο εξώφυλλο, η επιτηδευμένα γυαλισμένη παραγωγή, αλλά και οι φανερές "ματιές" στην Alternative σκηνή. Ο Cornell άλλωστε είχε σαφώς δείξει αυτόν του τον προσανατολισμό, μετά την διάλυση των Soundgarden, με τις προσωπικές του κυκλοφορίες αλλά και τους Audioslave. Οι προθέσεις κάθε άλλο παρά κατακριτέες και ταυτόχρονα λογικές είναι, αλλά το αποτέλεσμα δεν ταιριάζει στην μπάντα που είθισται να προβάλει ένα ρυπαρό Rock n Roll image, αναμειγνυόμενο με Stoner rock riffs, στοιχεία που επικράτησαν στη δημιουργία των all time classic πλέον Superunknown και Badmotorfinger.

 Μία ακόμη ενδιαφέρουσα παρατήρηση που μπορεί να γίνει, είναι πως πρόκειται για τον δεύτερης μικρότερης διάρκειας δίσκο μετά το ντεμπούτο τους Ultramega OK. Αυτό οδηγεί σε κάποια αρνητικά συμπεράσματα που αποτυπώνονται η αλήθεια είναι σε αυτό που ακούμε, καθώς δεν φαίνεται να έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην σύνθεση. Ουσιαστικά δεν υπάρχει κομμάτι που να ξεχωρίζει, και συγκριτικά με το ταλέντο των Cornell και Shepherd που έχουν γράψει το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, κινούνται συνολικά σε ρηχά σχετικά επίπεδα από δημιουργικής άποψης.

 Από την άλλη μεριά στον στιχουργικό τομέα ο Cornell έχει βάλει την σφραγίδα του καθολικά, με στίχους που χαρακτηρίζονται κυρίως ως ανθρωποκεντρικοί και κατ επέκταση κοινωνικοί. Ο ευθύς-κυνικός και συνάμα εύστοχος τρόπος που σκιαγραφεί και αποτυπώνει τις καθημερινές ανθρώπινες σχέσεις είναι πραγματικά αξιομνημόνευτος.

 Παρ'όλα αυτά, τα παραπάνω δεν μπορούν να σώσουν την παρτίδα του King Animal, το οποίο είναι ίσως το πιο αδύναμο album της δισκογραφίας των Soundgarden. Δεν ξέρω όμως εάν αυτό τελικά ήταν κάτι που ξάφνιασε το κοινό τους και εν τέλει αν στάθηκε ως ικανή αφορμή, για να μετριάσει την λαχτάρα αυτών που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να δουν live, ένα από τα επιδραστικότερα μουσικά σχήματα της Rock σκηνής των 90's. Αυτά βέβαια ισχύουν για τους μη ρομαντικούς της υπόθεσης. Οι τελευταίοι ίσως και να σκέφτονται διαφορετικά.


                                                                                                                                   6/10

T.S.N. Picks: Attrition, By crooked steps

Live Agenda: White Hills @Athens και Salonica στις 22 & 23 Σεπτεμβρίου

Δύο "διαστημικές" βραδιές αναμένεται να μας χαρίσουν οι εκπληκτικοί White Hills που έρχονται στην χώρα μας προικισμένοι με ολοκαίνουργιο full length album (So You Are...So You'll be ο τίτλος).

Σίγουρα δεν τους γνωρίζουν πολλοί, αλλά αυτή είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να εντρυφήσετε στην ψυχεδέλεια και τους space ήχους των Αμερικανών  Dave W και Ego Sensation,  που αν μη τι άλλο αρκούν οι δύο τους να ταξιδέψουν αλλά και να ταρακουνήσουν το κοινό. Η πλούσια δισκογραφία τους αποτελεί εγγύηση καθώς μετρούν αισίως 12 studio δίσκους, αλλά και αρκετά EP's. Τέλος έχουν κυκλοφορήσει και ένα Live lp από την εμφάνιση τους στο Roadburn Festival το 2011, δίνοντας τα διαπιστευτήρια τους επί σκηνής.

22 Σεπτεμβρίου λοιπόν θα τους δούμε στο Six D.O.G.S. στην Αθήνα και στις 23 του ίδιου μήνα στο Club "Μαύρη Τρύπα" στη Θεσσαλονίκη

Προπώληση εισιτηρίων: http://www.viva.gr/tickets/music/white-hills/ 15 Euros.

At a Glance: Woven Hand - The Laughing Stalk

  David Eugene Edwards είναι κορυφαία και συνάμα αγαπημένη προσωπικότητα στον χώρο της μουσικής. Οι πιθανότητες να κυκλοφορήσει μια δουλειά που θα κινείται στην μετριότητα είναι λίγες και αυτό δεν φαίνεται να αλλάζει με το The laughing stalk, ο οποίος είναι ο έβδομος studio δίσκος των Woven Hand. Η πομπώδης και επιβλητική φωνή του Edwards εξακολουθεί να αποτελεί την ραχοκοκαλιά στα κομμάτια της μπάντας, τα οποία χαρακτηρίζονται από  δυναμικότητα και "μεταλλικές" επιρροές, ενώ τα country στοιχεία να είναι σαφώς πιο "διακριτικά". Το αρνητικό είναι πως στο σύνολο του το tracklist του δίσκου αδυνατεί να κάνει την υπέρβαση και το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η βάση των δυνατοτήτων του "Ευγένιου" και της παρέας του.



                                                                                                  7/10


T.S.N. Picks: Long Horn, In The Temple

The Repeat Mode: The Vaccines - "No Hope"

Καλοκαίρι σημαίνει χορός, cocktails, παραλία και παιχνίδι στη θάλασσα. Ε, δεν πρέπει να υπάρχει και το κατάλληλο soundtrack για όλα αυτά? Το Player πάντως του TSN, φέτος θα παίζει ασταμάτητα The Vaccines και το μικρό διαμαντάκι "No Hope" από τον δεύτερο τους δίσκο. Το σύνθημα είναι ένα: Rock your Indie and DANCE!!

The Repeat Mode: Hookworms - "Away/Towards"

 Αυτή την εβδομάδα το Player έχει κολλήσει στο "Away/Towards", εναρκτήριο κομμάτι του παρθενικού δίσκου των Άγγλων Hookworms.

 Εννιά λεπτά παρανοϊκού ψυχεδελικού Noise Rock. Παραμόρφωση, φωνητικά με συμπτώματα σχιζοφρένειας, συνεχής κορύφωση. Στο repeat.

Talk Of The Town: Νέο τραγούδι από τους Pixies ύστερα από 10 χρόνια!

 Μπορεί πρόσφατα η μπασίστρια του συγκροτήματος Kim Deal να δήλωσε πως αποχωρεί από τη μπάντα και τα σύννεφα της διάλυσης για τους Αμερικανούς Alternative/Indie Rockers να έκαναν ξανά την εμφάνιση τους, εντούτοις σχετικά αιφνιδιαστικά οι Pixies κυκλοφόρησαν σήμερα το πρώτο νέο κομμάτι τους μετά το 2004. Ο τίτλος αυτού είναι"Bagboy" και συνοδεύεται μάλιστα από video-clip!

 Οι Βοστωνέζοι πρωτεργάτες του Indie μουσικού κινήματος είχαν διαλυθεί το 1993 και επανενώθηκαν το 2004 κυκλοφορώντας το single "Bam Twhok", ενώ έκαναν ταυτόχρονα αρκετές Live περιοδείες.


 Το "Bagboy" ακούγεται φρεσκότατο και έχει σίγουρα την μουσική υπογραφή των Pixies. Είναι δεδομένο πως η μουσική τους μας έχει λείψει πολύ και αυτή επαναδραστηριοποίηση τους  μπορεί να μας προσφέρει ελπίδες για κάποια νέα ολοκληρωμένη δουλειά, μετά το "Trompe Le Monde" του μακρινού 1991.

Live Agenda: Antimatter @ An Club, Athens στις 14 Απριλίου

Oι Antimatter είναι το project group που σχημάτισαν πίσω στο 1998 οι Nick Moss και Duncan Patterson. O δεύτερος που πλέον έχει αποχωρήσει και από τους Antimatter ήταν φυσικά μέλος της χρυσής εποχής των Anathema, των οποίων η ιδιαίτερη σχέση με το Ελληνικό κοινό είναι γνωστή όλα αυτά τα χρόνια. Αυτή η αμφίδρομη εκτίμηση μεταδόθηκε και στους Antimatter, κάτι που αποδεικνύεται από την ηχογράφηση και κυκλοφορία της ζωντανής τους εμφάνισης το 2009 στον An Club.

  Οι Antimatter κυκλοφόρησαν τον πρώτο δίσκο τους το 2001 με τίτλο Saviour και ακολούθησε το Lights out το 2003. Τότε ο Patterson αποφάσισε να αφήσει την μπάντα και ο Moss συνέχισε μόνος του πλέον, κυκλοφορώντας  το Planetary Confinement το 2004. Το 2005 ηχογραφήθηκε  το ίσως καλύτερο album της μπάντας με τίτλο Leaving Eden και μετά από παύση πέντε ετών ήρθε το περσινό Fear of a unique identity.

  Η μουσική των Antimatter δεν θα μπορούσε να μην έχει έκδηλες επιρροές από αυτή των Anathema. Οι βάσεις της λοιπόν είναι το ατμοσφαιρικό rock, με την γνωστή Βρετανική μελαγχολία και τα κομμάτια τους είναι κυρίως ακουστικά. Αυτό που διαφοροποιεί (πλέον) τις δύο μπάντες. είναι πως ο Nick Moss έχει διατηρήσει ένα σκοτεινό μουσικό προφίλ στα κομμάτια της μπάντας.


  Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Ελληνικό κοινό αναμένεται να αγκαλιάσει την δεύτερη έλευση τους, σε ένα ακουστικό show όπως έχει ανακοινωθεί, οπού θα έχουν ως guest συμμετοχή την εκπληκτική φωνή της Vic Anselmo.



Προπώληση εισιτηρίων: http://www.aftermath-music.com/item.php?id=10112

At a Glance: Mind Spiders - Meltdown

Indie punk rock is the word! Οι Mind Spiders μας έρχονται από το Τέξας των Η.Π.Α. και ο δεύτερος τους δίσκος με τίτλο Meltdown είναι ένα τριαντάλεπτο garage punk party με 11 κομμάτια, τα οποία βασίζονται στα ξεσηκωτικά και γεμάτα ενέργεια κιθαριστικά riffs τους. Οι sci-fi πινελιές υπό τους ήχους του synthesizer δίνουν ένα επιπλέον ενδιαφέρον και κάποια shoegaze στοιχεία. Όσοι ανακάλυψαν και έλιωσαν τον περσινό δίσκο των Cloud Nothings αξίζει να τσεκάρουν την δουλειά του Mark Ryan και της παρέας του.

                                                                                                                                                       
                                                                                                  7,5/10

T.S.N. Picks: Join us now, You are dead, Play you out

At a Glance: Andrew Bird - Break It Yourself

Ο σαραντάχρονος πλέον Αμερικανός πολυ-οργανίστας και τραγουδιστής, συνεχίζει να παράγει ασταμάτητα μουσική, κυκλοφορώντας μάλιστα δύο studio δίσκους το 2012. Το Break It Yourself, ο πρώτος εκ των δύο, αποτελεί ένα ακόμη folk soundtrack, που περιέχει ιντερλούδια και ηχοτόπια ικανά να σε ταξιδέψουν, αλλά και στιγμές που θαυμάζεις τις μουσικές του ικανότητες, ειδικά όταν αυτοσχεδιάζει με το βιολί. Στο μεγαλύτερο όμως μέρος του διακατέχεται από ένα σύνδρομο εσωστρέφειας αλλά και έλλειψης ενέργειας, με συνέπεια  το ενδιαφέρον του ακροατή να ατονεί γρήγορα.
                                                                                                 
                                                                                                  6,5/10

T.S.N. Picks: Lusitania

                                                                                                    
                                                                                                     

                                                                                                                                                         


                                                                                                                                                            

Review: Two Gallants: The Bloom And The Blight

  Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη. Όχι δεν αναφέρομαι στους ανθρώπινους χαρακτήρες των Adam Stephens και Tyson Vogel που απαρτίζουν τους Αμερικανούς Two Gallants. Αυτό που επιχειρώ να κάνω είναι να ερμηνεύσω τον μουσικό προσανατολισμό και την ταλάντευση τους, στον τέταρτο δίσκο της μπάντας εν ονόματι The Bloom And The Blight. Βλέπετε το εξώφυλλο του δίσκου, κάθε άλλο παρά τυχαίο δείχνει να είναι, καθώς η μπάντα στην επανεμφάνιση της δισκογραφικά ύστερα από 5 χρόνια, δείχνει ξανανιωμένη με φρέσκες μουσικές ιδέες, χωρίς βέβαια να αποποιείται τον αυθεντικό της χαρακτήρα.

  Oι Two Gallants προέρχονται από το San Fransisco και σχηματίστηκαν το 2002. Το ντεμπούτο τους The Throes ήρθε το 2004 και ακολούθησαν τα What The Tolls Tells και Two Gallants το 2004 και 2007 αντίστοιχα. Έκτοτε πάγωσαν για λίγα χρόνια την δραστηριότητα τους και ξανά ήρθαν στο προσκήνιο πέρσι με το The Bloom And The Blight. Η νέα τους δουλειά έχει μια -ίσως όχι πρωτόγνωρη αλλά- σίγουρα επιτηδευμένη, για το ιστορικό της μπάντας δυναμικότητα, και παράλληλα μουσικές που ξεφεύγουν από τα κοινότυπα και παλιάς κοπής πρότυπα του Αμερικάνικου folk.


  Ο δίσκος ξεκινάει αμέσως δυναμικά με το Halycon Days. Ογκώδεις alternative κιθάρες στο βασικό riff, ανελέητο χτύπημα του drum kit από τον Vogel και ένας υστερικός Stephens να ξελαρυγγιάζεται δίνοντας απαράμιλλη ενέργεια και νευρικότητα στο κομμάτι. Αυτό δεν σημαίνει πως η μπάντα πλέον δεν αναγνωρίζεται από το κοινό της, καθώς οι χαρακτηριστικές folk μελωδίες τους είναι παρούσες οδηγώντας τα ήρεμα σημεία, ενώ ο Stephen τις συνοδεύει φωνητικά με γλυκό τόνο.

   Οι συγκεκριμένες εναλλαγές είναι χαρακτηριστικές καθ όλη τη διάρκεια του δίσκου. Το My Love Won't wait ακολουθεί τις ίδιες μουσικές γραμμές, εκχυλίζοντας και πολλά ψήγματα  garage κιθάρων, ο ήχος των οποίων εντυπωσιάζει με τον όγκο και την συμπαγότητά του. Το τέχνασμα της σταδιακής κορύφωσης, παρότι επαναλαμβάνεται στα κομμάτια, είναι εξαιρετικά επιτυχημένο. Το Ride Away είναι εξίσου πολύ δουλεμένο κομμάτι, ενώ στο Craddle Pure ταιριάζει γάντι ο όρος Folk Punk. Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου είναι το Winter's Youth, για το οποίο αξίζει μία αναζήτηση στην live ακουστική έκδοση του που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Το ξέσπασμα στο refrain είναι και πάλι η top στιγμή του κομματιού, υποστηριζόμενο όμως από τις υπέροχες γέφυρες της ακουστικής κιθάρας.

  Το Broken Eyes παρουσιάζει μια χαριτωμένη pop αθωότητα, ενώ τα Sunday Souvenirs, Dekay και Willie, θα ήταν ίσως τα μοναδικά τραγούδια που θα χωρούσαν αυτούσια στο αγνό και καθαρό folk ντεμπούτο τους, με το τελευταίο να αποτελεί μια καθαρή country δημιουργία υπό τη συνοδεία φυσαρμόνικας.

  Η κοινή λογική θέλει τις μπάντες που επανενεργοποιούνται ύστερα από χρόνια να μην επανακτούν ποτέ την χημεία τους, αλλά οι Two Gallants κατάφεραν να διαψεύσουν τις Κασσάνδρες.Το The Bloom And The Blight είναι ένας δίσκος που έχει τη σφραγίδα δύο πολυτάλαντων rock μουσικών, οι οποίοι κατάφεραν με απόλυτη επιτυχία να χτίσουν νέα σύγχρονα "δωμάτια" στην μουσική τους, χωρίς να χρειαστεί να γκρεμίσουν τα θεμέλια τους.


                                                                                                    8/10                                                                                                                       

                                                                                                                               T.S.N. Picks: Winter's Youth, My Love Won't Wait, Craddle Pyre

Live Agenda: Mono @ Thessaloniki & Athens στις 7 και 8 Μαρτίου αντίστοιχα

  Στιγμές μαγείας θα έχει την ευκαιρία να ζήσει για μία ακόμη φορά το Ελληνικό κοινό την ερχόμενη Άνοιξη. Ο λόγος δεν είναι άλλος από την άφιξη στην χώρα μας των Ιαπώνων Post rockers Mono, για δύο παραστάσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η ορχηστρική μπάντα αναμένεται να ξετυλίξει τις πανέμορφες μελωδίες και να γεμίσει συναισθήματα τους Έλληνες fans με τον δικό της μοναδικό και καθηλωτικό τρόπο.

  Οι Mono σχηματίστηκαν το 1999, αποτελούνται από 4 μέλη και μετρούν αισίως 6 δίσκους, με πιο πρόσφατο το περσινό εξαιρετικό "For My Parents". Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι ευαίσθητες και ταυτόχρονα γήινες post rock μελωδίες τους, σε συνδυασμό με τον συγκλονιστικό τρόπο που τις αποδίδουν αυτές live, καθιστούν κάθε ζωντανή τους εμφάνιση αξέχαστη εμπειρία Η εμφάνισή τους στην Θεσσαλονίκη θα γίνει στο Eightball Club και στην Αθήνα στο Club Κύτταρο.

Προπώληση εισιτηρίων:

Θεσσαλονίκη: Musicland, Ticket House. Διαδικτυακά: http://monothessaloniki2013.eventbrite.com/
Αθήνα: Ticket House, Public. Διαδικτυακά: http://monoathens2013.eventbrite.com

Τιμή: 15,20 ευρώ

At a glance: Collapse Under The Empire - Fragments Of A Prayer

Οι Γερμανοί κυκλοφόρησαν πρόσφατα το 4o full length album τους και παραμένουν πιστοί σε αυτό που ξέρουν να κάνουν. Μας προσφέρουν λοιπόν 11 αυθεντικά  και σκεπτόμενα post rock κομμάτια, εμποτισμένα με έντονο συναισθηματισμό και προοδευτικές μελωδίες. Οι fans των God Is An Astronaut σαφώς και θα τους εκτιμήσουν. Δεν καταφέρνουν να κάνουν την υπέρβαση, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν δείχνουν να το επιδιώκουν κιόλας.  

                                                                                                    7/10

T.S.N. Picks: Fragments of a prayer, Breaking the light