Ο δεύτερος νόμος του θερμοδυναμικού αξιώματος λέει πως η εντροπία, δηλαδή η αταξία ενός συστήματος τείνει, αν αφεθεί μόνο του, να αυξηθεί .Αυτό σημαίνει πως ένα σύστημα δεν μπορεί από μόνο του να πάει σε κατάσταση μεγαλύτερης τάξης ,άλλα τείνει σε κατάσταση μεγαλύτερης αταξίας.
Το θεώρημα του θερμοδυναμικού αξιώματος λοιπόν βρίσκεται πίσω από τον τίτλο του The 2nd Law,του έκτου δίσκου των Muse και κατά έναν τρόπο περιγράφει τι ακούμε στα 52' που διαρκεί .Αυτό δεν υπονοεί βέβαια πως η μπάντα αφέθηκε στην τύχη της,αλλά πως τεχνηέντως στο ηχητικό σύνολο του The 2nd law επικρατεί αταξία .Αυτή είναι η κυρίαρχη αίσθηση στο πρώτο άκουσμα του.
Ο δίσκος ξεκινάει δυναμικά με το "supremacy" ,ένα επιβλητικό ορχηστρικό κομμάτι προϊόν της συνθετικής δεινότητας της μπάντας,που απογειώνεται από την ερμηνεία του Bellamy, o οποίος δίνει την αίσθηση πως βρίσκεται σε ονείρωξη .Πρόκειται για ένα από τα highlight του δίσκου, πιστό στους ήχους που χαρακτήρισαν τους Muse και σίγουρα δεν προδικάζει τη συνέχεια που ακολουθεί.
Το πρώτο single που ακούσαμε λοιπόν και δεύτερο track του δίσκου,ονόματι "Madness",είναι ένα μέτριο, καθαρόαιμο pop τραγούδι που την ανυπαρξία του σώζουν τα γυρίσματα στα φωνητικά του Bellamy μετά το πρώτο μισό .Στο "panic station" ,οι Muse θυμούνται τα 80's και εμφανώς επηρεασμένοι από τους Queen κάνουν στροφή σε funky ήχους,εκδηλώνοντας παράλληλα μια disco διάθεση, με το αποτέλεσμα να είναι επιεικώς αμφιλεγόμενο .
To επόμενο κομμάτι είναι το "survival" ,το οποίο ήταν το επίσημο soundtrack των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου .Παρά το γεγονός πως γράφτηκε για να αποτελέσει έναν mainstream ορχηστρικό ύμνο,είναι οι πρώτες στιγμές του δίσκου που ακούγονται έντονα οι κιθάρες και τα δεξιοτεχνικά solos του Bellamy .Ακολουθεί το "follow me" και η προσπάθεια της μπάντας να εισάγει dubstep στοιχεία στον ήχο της ,χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.Το "animals" είναι η πιο όμορφη στιγμή του δίσκου.Μπορεί να επιβεβαιώνει τον γενικότερο pop προσανατολισμό τους,τα κιθαριστικά μέρη όμως είναι υπέροχα και εμπνευσμένα,ενώ οι soft δομές δημιουργούν μια "άρρωστη" ,παγιδευτική αντίθεση με τους οργισμένους στίχους. "kill yourself,go on and do us a favour"...
To "explorers" είναι μια ακόμη αδιάφορη pop στιγμή ,ενώ και το "big freeze" κινείται στους ίδιους pop ήχους,έχοντας όμως ως όπλο του τα παιχνιδιάρικα synths του και το όμορφο refrain που το κάνουν αρκετά ελκυστικό.Συνέχεια με το "save me" και την πρώτη προσπάθεια του μπασίστα του συγκροτήματος Chris Wolstenholme στα φωνητικά .Πρόκειται για μια ακουστική σύθεση,που θα μπορούσε άνετα να είναι στο tracklist του τελευταίου δίσκου των Anathema.Αν δεν το γνωρίζεις από πριν,είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβεις πως πρόκειται για κομμάτι των Muse.
O Wolstenholme ,τραγουδάει και στο "liquid state", όπου ακούμε ένα αμιγώς progressive rock τραγούδι με groove ήχο ,αλλά σχετικά αδύναμο και τυποποιημένο riff.To "unsustainable" είναι ένα δυνατό sci-fi soundtrack με dubstep προσμίξεις και έχει αρκετό ενδιαφέρον ,ενώ ο δίσκος κλείνει με μία ακόμη (αδιάφορη) έκπληξη,το "isolated system" που ρίχνει κλεφτές ματιές στην ηλεκτρονική house μουσική.
Το συμπέρασμα είναι πως στο The 2nd Law υπάρχει μια χαώδης ανομοιογένεια, που ξαφνιάζει τον ακροατή,τον αναγκάζει να δώσει πολλές ακροάσεις στον δίσκο για να τον "χωνέψει",αλλά οι γενικές εντυπώσεις τελικώς είναι οι αρχικές,δηλαδή μέτριες .Οι Muse ανέκαθεν αρέσκονταν στο να πειραματίζονται,φτάσανε σε ένα σημείο όμως που κινδυνεύουν να χάσουν την μουσική τους ταυτότητα.Βέβαια ίσως να μην είναι τόσο εύκολο να ξεγελαστεί μία persona σαν τον Bellamy, από το ίδιο του το trick.
6/10
T.S.N. Picks: Supremacy,Animals,Unsustainable
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου