Οι Korallreven είναι μία Indie electronic μπάντα από τη Σουηδία και πέρσι κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους.Dream pop ενορχηστρώσεις chillwave feeling - διάθεση και πολλά ethnic στοιχεία το χαρακτηρίζουν .Το "An album by Korallreven" θυμίζει "μουσικό πίνακα" με έντονα χρώματα.Δυστυχώς όμως η αίσθηση που αφήνει είναι ουδέτερη και η εικόνα του λίγο ...μουντή. 6/10
Τ.S.N. Picks: Honey mine
Οι Pop punk/Punk rock μπάντες,γεννιούνται και ζουν για για να παίζουν live.Με αυτό το σκεπτικό δημιουργούν και τις studio κυκλοφορίες τους.Έτσι λοιπόν οι I am The Avalanche ενεργοποιήθηκαν δισκογραφικά μετά από έξι χρονιά και στο δεύτερο τους άλμπουμ,μας παρουσιάζουν με "το πόδι πατημένο στο γκάζι" δώδεκα κομμάτια γεμάτα ενέργεια,τα οποία όμως στερούνται συνθετικής έμπνευσης και αγκομαχούν προσπαθώντας να αποκτήσουν ενδιαφέρον.
Οι Thrice δεν είναι πρωτάρηδες στην alternative/post hardcore σκηνή .Μετρούν αισίως δεκατέσσερα χρόνια δισκογραφίας και το Major/Minor είναι ο όγδοος δίσκος τους.Με όπλο την εμπειρία λοιπόν,κυκλοφόρησαν ένα συμπαγές και ισορροπημένο album ,πιστό στα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν. Στιβαρά riffs,όμορφες μελωδίες και φυσικά τα εξαιρετικά και παθιασμένα φωνητικά του Dustin Kensrue.Το αρνητικό είναι πως τα safe μονοπάτια έχουν και λιγότερα πράγματα να ανακαλύψεις. 7,5/10
Τ.S.N. Picks:Promises,Words in the water,yellow belly
Οι βετεράνοι Αμερικανοί Punk rockers Obits μας εξέπληξαν θετικά πέρσι, με τον δεύτερο δίσκο τους Moody,Standard and Poor και στα πλαίσια της προώθησης του, έρχονται στην χώρα μας, για μία και μοναδική εμφάνιση στον συναυλιακό χώρο του Six D.O.G.S. .
To ποιοτικό κράμα punk,post punk και indie rock που βγάζουν τα τραγούδια τους, μας υπόσχονται ξέφρενους ρυθμούς και εγγυημένη διασκέδαση.
Μαζί τους θα είναι οι επίσης Αμερικάνοι punkers False Alarm και οι δικοί μας The Dark Rags .
Τιμή εισιτηρίου (προπώληση) : 12 ευρώ και 14 ευρώ στο ταμείο .
Oι Muse κυκλοφόρησαν τον ντεμπούτο άλμπουμ τους Showbiz το 1999.Το πρώτο ever single της μπάντας και ουσιαστικά το κομμάτι που την έβαλε στο μουσικό χάρτη και την ανέδειξε, ήταν το "Muscle museum" .Tο δεύτερο single ήταν το μπαλαντοειδές και εμπορικό "Unintended",στην προσπάθεια τους να ανέβουν σε δημοτικότητα .
Παρ'ολα αυτά ,προσωπική μου άποψη είναι πως το κομμάτι του δίσκου που αποδεικνύει και προφητεύει τρόπον τινά, πως οι Muse θα γίνουν μια σπουδαία μπάντα είναι το ομώνυμο "Showbiz".
Ξεκινώντας με τους στίχους "controlling my feelings for too long,forcing our darkest souls to unfold...",αποτυπώνει αμέσως τον καταθλιπτικό και σκοτεινό του χαρακτήρα και προαναγγέλλει το ξέσπασμα που ακολουθεί.Εν συνεχεία ο Bellamy είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής και σ'αφήνει εμβρόντητο με τις φωνητικές και κιθαριστικές του εμπνεύσεις και ικανότητες.
Η φωνή του φτάνει σε δυσθεώρητες υψηλές νότες και το υστερικό ουρλιαχτό του ,δημιουργεί ρίγη και μια διαρκή αγωνία .Οι κιθάρες είναι βαριές ,με Progressive χαρακτήρα,και πολλές επιρροές από πρώιμους Radiohead (οι ίδιες επιρροές είναι εμφανείς και στα φωνητικά) .Tο κομμάτι απογειώνεται με το εκπληκτικό,ισοπεδωτικό και δεξιοτεχνικό solo του Bellamy,κορυφώνοντας την ένταση και ανεβάζοντας την αδρεναλίνη στα ύψη .
Οι live εκτελέσεις που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο δεν απομυθοποιούν το κομμάτι αλλά αντιθέτως αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο την αξία του .Ο τρόπος που το ερμηνεύει ο Bellamy προσδίδει μια θεατρικότητα,είναι πάντα άψογος και πορωτικός, γεγονός που κάνει επιτακτική την ανάγκη να συμπεριληφθεί εκ νέου στα live setlist της μπάντας,καθώς δεν χωράει αμφιβολία πως θα αποτελεί κορυφαία στιγμή τους.
Μοναχικές στιγμές έχουμε όλοι,είτε είναι από επιλογή είτε αναπόφευκτες.Ακόμα και αυτές όμως είθισται να συνοδεύονται από μουσικά στιγμιότυπα και το Believers θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το ιδανικό τους soundtrack .
Ο Α.Α Bondy ( γεννημένος στη Λουιζιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών ) άφησε το 2003 τα φωνητικά και τα grunge riffs των Verbena και αποφάσισε να ακολουθήσει προσωπική καριέρα,κάνοντας και μια μεγάλη ηχητική και μουσική στροφή,αφού στράφηκε σε ακουστικές και folk rock συνθέσεις.
Το Believers είναι η τρίτη του προσωπική δουλειά και θέλει την ανάλογη προσοχή για να εκτιμηθεί,ειδάλλως μια επιπόλαιη πρώτη ακρόαση μπορεί να το χαρακτηρίσει επιεικώς αδιάφορο.Πρόκειται για έναν "βραδύκαυστο" δίσκο, με μια δυσδιάκριτη γοητεία, που πρέπει να βρει τον ακροατή στην κατάλληλη "εύθραυστη" διάθεση για να τον νοιώσει και να εκτυλιχτεί .
Τα κομμάτια του είναι κυρίως ακουστικά με όμορφες και λιτές αρμονίες, slow tempo , και χαρακτηρίζονται από απλές δομές που μπορούν ψυχρά να θεωρηθούν συμβατικές.Οι κιθάρες κυριεύονται από ξεθωριασμένες μελωδίες και το rythm section από έναν νωθρό,υπνωτικό αλλά συνάμα σαγηνευτικό ρυθμό,ακόμα και στα δύο uptempo τραγούδια "The heart is willing" και "The twist".
Όλα όμως ανεξαιρέτως ξεχειλίζουν από συναισθήματα και ο Bondy τα ερμηνεύει με τέτοιο τρόπο ώστε να ξεγυμνώσει τη μελαγχολία,τη θλίψη ,τη νοσταλγία αλλά και τον διάχυτο ερωτισμό που κρύβουν οι στίχοι τους.
Το Believers είναι ένας δίσκος που βρίσκει (εντέλει) τον τρόπο να αναμοχλεύει αναμνήσεις και να τις φέρνει στην επιφάνεια αρκεί να τον απομονώσουμε και να αφεθούμε στην γκρίζα ομορφιά του που απεικονίζεται παραστατικά στο εξώφυλλο του .
8/10
Τ.S.N. Picks: The twist,Scenes from a circus,Drmz
Τρίτος δίσκος για τους Νεοϋορκέζους Polar Bear Club,οι οποίοι μας παρουσιάζουν ένα σύνολο έντεκα αξιόλογων post hardcore κομματιών ,με όμορφα, μελωδικά pop punk στοιχεία.Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου "3/4 tango" ξεχειλίζει από πάθος και από πλευράς ερμηνείας είναι από τα alternative highlights της περσινής χρονιάς.
7,5/10
T.S.N. Picks: 3/4 Tango , kneel on nails , pawner
Ο τραγουδιστής,κιθαρίστας και ηγετική φυσιογνωμία των Interpol, Paul Banks,ενάμιση χρόνο μετά την παρθενική live εμφάνιση των τελευταίων στην Αθήνα,επιβεβαιώνει την αγάπη του για το ελληνικό κοινό και επισκέπτεται ξανά την χώρα μας, αυτή τη φορά με το προσωπικό του project group.
O χαρισματικός Βρετανός καλλιτέχνης θα κυκλοφορήσει στις 20 Οκτώβρη τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο, (μετά το "Julian Plenti is Skycraper") με τίτλο 'Banks",κομμάτια του οποίου αναμένεται να ακούσουμε στο επερχόμενο Live .
Τα πρώτα 300 εισιτήρια έχουν 20 ευρώ,ενώ τα υπόλοιπα 23 ευρώ .Προπώληση εισιτηρίων στα καταστήματα Public,στο Tickethouse και ηλεκτρονικά στο ticketarena.gr
Οι Αμερικανοί Widowspeak,στην παρθενική τους δουλειά, μας μεταφέρουν σε ένα spaghetti western σκηνικό,πλαισιωμένο από την εύθραυστη και γεμάτη μελαγχολία φωνή της Μolly Hamilton, μία ηλεκτρισμένη shoegaze ατμόσφαιρα και ταξιδιάρικες dream pop μελωδίες.Μέσα σε τριάντα λεπτά της ώρας, μόνο η μουσική είναι ικανή να σε ταξιδέψει τόσο μακριά .
Το τετραμελές female supergroup, αποτελούμενο (μεταξύ άλλων) από μέλη των Sleater Kinney , The Minders και Stephen Malkmus and The Jicks,κυκλοφόρησε πέρσι ένα κεφάτο και παθιασμένο indie/punk rock ντεμπούτο που κάνει αμέσως σαφείς τις προθέσεις του, με τους στίχους, "shake, shimmy, shake " ,του εναρκτήριου Romance.Παραδόξως έχει την απαιτούμενη χημεία και τα καταφέρνει άψογα !
Οι Βρετανοί τελικά δεν τα παρατάνε.Σε μία εποχή οπού το κιθαριστικό indie rock ταλανίζεται από μία εκτεταμένη κρίση,οι Maximo Park έρχονται να κρατήσουν ζεστό το διψασμένο για indie anthems κοινό,με το τέταρτο full lentgh album τους,που φέρει τον τίτλο The national health .
Υποτίθεται πως ο Σεπτέμβρης θα ήταν ο μήνας των The Killers,λόγω του πολυαναμενόμενου Battle Born .Δεν στάθηκαν όμως αντάξιοι των προσδοκιών,πρώτον λόγω του φτωχού σε έμπνευση αποτελέσματος και δεύτερον γιατί φαίνεται πως πλέον έχουν αποτάξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο των κιθάρων τους .Βίος αντίθετος δηλαδή με τους Maximo Park που παρέμειναν πιστοί σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα .
Το The National health κερδίζει αμέσως την προσοχή του ακροατή με το εισαγωγικό μονόλεπτο "when i was a child",ένα εύθραυστο και ιδιαίτερο piano song που ερμηνεύει με αυτοβιογραφικό ύφος ο Paul Smith .Αμέσως μετά όμως ,οι πρώτες νότες του ομώνυμου κομματιού και τα διαδοχικά, "hips and lips","the undercurrents" και "write it down", δίνουν το μουσικό στίγμα της μπάντας .Τα παιχνιδιάρικα και περιπετειώδη κιθαριστικά riffs,συνοδευόμενα από τα θελκτικά pop tunes των synths, ένα εκρηκτικό rythm section και τα catchy refrains,αποτελούν έναν συνδυασμό που ναι μεν δεν θα κερδίσει πολλούς νέους οπαδούς,θα καταφέρει όμως να διασκεδάσει και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον όσων εκτίμησαν την μπάντα με το ντεμπούτο Certain trigger,αλλά απογοητεύτηκαν με τα δύο επόμενα .
Πρόκειται για ένα συνολικά αξιόλογο άλμπουμ,χωρίς κάποιο αδιάφορο filler,ενώ τα αμιγώς indie pop κομμάτια,("reluctant love" ,"this Is what wecomes of the broken hearted" ,"unfamiliar places") έχουν και αυτά τις όμορφες στιγμές τους ,στηριζόμενα στην μελωδική φωνή του Smith .
Αίσθηση προκαλούν οι πολιτικοποιημένοι στίχοι ,με κορυφαίο παράδειγμα το ομώνυμο κομμάτι,που βάλουν κατά της κοινωνικής κατάστασης στα ενδότερα της Αγγλίας .
Το μεγαλύτερο κατόρθωμα τελικά των Maximo Park είναι πως καταφέρνουν να παραμείνουν ζωντανοί στην indie rock σκηνή,γεγονός που δεν προδικαζόταν από την μέτρια πορεία τους τα τελευταία χρόνια .
7,5/10
S.N. Picks:The national health,hips and lips,the undercurrents
O Jack White για όλους εμάς που αρχίσαμε να "αισθανόμαστε" την μουσική από τα μισά της
δεκαετίας του '90 και έπειτα ,αποτελεί αδιαμφισβήτητα σημείο αναφοράς . Το riff του "seven nation army",θεωρείται πλέον ένα rock anthem ,αντίστοιχο του "smells like teen spirit" στις αρχές του '90 .Αυτή η αναφορά και μόνο,αρκεί για να αποτυπωθεί η σπουδαιότητα και συμβολή του στην παγκόσμια rock σκηνή.Αυτή όμως ήταν η εποχή των White Stripes, οι οποίοι αποτελούν πλέον παρελθόν .
Ωστόσο κανείς δεν πρέπει να ανησύχησε πως ο White θα έμενε εκτός μουσικών δρώμενων (διατηρεί άλλωστε τα δύο project group του,τους Raconteurs και τους Dead Weather) και το Blunderbuss,ο πρώτος προσωπικός του δίσκος, ήρθε γρήγορα να το επιβεβαιώσει αυτό .
To ερώτημα ήταν το πως θα ηχούσε το Βlunderbuss.Το πρώτο single ,εν ονόματι "sixteen saltines" έδωσε την αίσθηση πως ο White θα ακολουθούσε την πεπατημένη των WS .Η συνταγή κλασσική και επιτυχημένη.Ένα κεντρικό riff που κολλάει αμέσως στο μυαλό και εν συνεχεία καταιγιστικοί rock n roll ρυθμοί .Τα φωνητικά του δε ,όπως τα αγαπήσαμε, στρυφνά και μανιασμένα.
Το αμέσως επόμενο single όμως ,το "love interruption" ,έδειξε πως ο πολυτάλαντος Jack White δεν θα κινηθεί σε safe μονοπάτια ,αλλά θα επιχειρήσει όντας απελευθερωμένος από το στίγμα των WS ,να εισάγει τα αγαπημένα του country και blues ακούσματα,δίνοντας παράλληλα,για το εμπορικό του πράγματος και μία pop αισθητική .Επιπροσθέτως η φωνή του είναι πιο ήπια και αισθαντική,ενώ οι στίχοι μιλούν (με τον δικό του προσωπικό τρόπο) για την αγάπη .
Ο δίσκος εντέλει έχει αυτή την κατεύθυνση και το αποτέλεσμα είναι απλά έξοχο .Οι πανέμορφες,πολυεπίπεδες και αρμονικές blues μελωδίες των πλήκτρων εναλλάσσονται ιδανικά και σαγηνευτικά με τα συναρπαστικά riffs και rock n roll solo της κιθάρας (υπενθυμίζοντας παράλληλα πως ο Jack White παραμένει ένα πρότυπο rock καλλιτέχνη) σε κομμάτια όπως το "missing pieces","freedom at 21" (το πιο πρόσφατο single του δίσκου),"hypocritical kiss" ,"weep Themselves To Sleep" και το εκ των κορυφαίων του δίσκου "take me with you when you go" .
Tο ομώνυμο αποτελεί μια εξολοκλήρου blues - country σύνθεση,ενώ το "trash Tongue Talker" μας μεταφέρει στην εποχή του "great balls of fire" και τον Jerry Lee Lewis.Oι επιρροές του απ'τη μουσική των 60's αποδεικνύεται άλλωστε από την εξαιρετική διασκευή του στο τραγούδι "i'm shakin" του Little Willie John.
To Blunderbuss είναι ένα αριστοτεχνικό και άρτια δομημένο album,με ασύλληπτης έμπνευσης και ικανοτήτων συνθέσεις,που δικαιώνει τον White για την επιλογή του να διαλέξει αυτόν τον μουσικό δρόμο,προβάλλοντας την προοδευτικότητα και τη μουσική του οξυδέρκεια .Σε μία εποχή που το τετριμμένο είναι μία "ένοχη" απόλαυση,η ικανότητα ενός καλλιτέχνη να προκαλεί συναισθήματα αγωνίας για το τι θα παρουσιάσει στο μέλλον ,είναι τεράστιο πλεονέκτημα . Έως τότε το Βlunderbuss θα είναι μία σταθερή επιλογή . 9/10
S.N. Picks: Take me with you when you go ,Missing pieces , Trash tonque talker
