Οι Βρετανοί I Like Trains έρχονται στην χώρα μας υποσχόμενοι να μας χαρίσουν δύο μουσικά ταξίδια με όχημα τις όμορφες post rock μελωδίες τους αλλά και την σκοτεινή post punk ατμόσφαιρα που αναβλύζει η μουσική τους.
Έχουν κυκλοφορήσει τρεις δίσκους με πιο πρόσφατο το φετινό "The Shallows", το οποίο έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές. Παράλληλα φημίζονται για την καθηλωτική τους σκηνική παρουσία, την οποία το ελληνικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει στις 14 Δεκεμβρίου στο club Eightball στην Θεσσαλονίκη και στις 15 του ίδιου μήνα στο Κύτταρο Club στην Αθήνα.
Η Σουηδία είναι μια χώρα με μεγάλη παράδοση στην indie-electronica μουσική και οι Pallers είναι μία ακόμη τέτοια μπάντα, από τις δεκάδες που ξεπηδούν κάθε χρόνο στην Σκανδιναβική χώρα. Το ντεμπούτο τους είναι γεμάτο με τις pop επιρροές από τους Μ83, προσθέτοντας μια minimal αισθητική, πλαισιωμένη από την αυθεντική "βόρεια μελαγχολία". Κορυφαία στιγμή του δίσκου και ένα από τα ομορφότερα τραγούδια του 2011, το υπέροχο "Nights".
Η μπάντα των Joey Burns και John Convertino επιστρέφει στην χώρα μας για δύο ζωντανές εμφανίσεις, έχοντας στις αποσκευές τους το ολοκαίνουργιο έβδομο στούντιο album τους "Αlgiers".
Οι Calexico δημιουργήθηκαν το 1996 και έχουν γίνει ιδιαιτέρως αγαπητοί στο ελληνικό κοινό, λόγω του μοναδικού μουσικού προφίλ τους, που αναμειγνύει με έξοχο τρόπο το alternative rock με country και ethnic στοιχεία από την νότια Αμερική και ιδιαίτερα από την παραδοσιακή μουσική της χώρας του Μεξικό.
Στις 30 Νοεμβρίου θα βρεθούν στο Principal Club στην Θεσσαλονίκη και την 1 Δεκεμβρίου στο Fuzz Club στην Αθήνα, με support group μια σημαντική indie folk μπάντα, τους επίσης Αμερικανούς Blind Pilot.
Προπώληση εισιτηρίων:
Αθήνα: Public, Ticket House, ticketpro.gr. Τιμές: 26 ευρώ και 30 ευρώ στα ταμεία.
Θεσσαλονίκη: Musicland, ticketarena.gr Τιμές: 25 ευρώ και 30 ευρώ στα ταμεία.
Οι O'Children δεν είναι μόνο ένα από τα πιο hot και ανερχόμενα groups της new wave / post punk σκηνής αλλά παράλληλα βρίσκονται στην καλύτερη τους φάση, μετά την κυκλοφορία του δεύτερου τους δίσκου φέτος με τίτλο "Apnea" .
Οι Λονδρέζοι που πήραν το όνομα τους τους από ένα κομμάτι του Nick Cave ιδρύθηκαν το 2008 και το ομώνυμο ντεμπούτο τους το 2010 εκτίναξε αμέσως την δημοτικότητα τους,εκμεταλλευόμενοι βέβαια την ηγετική φυσιογνωμία του έγχρωμου τραγουδιστή τους Tobias O'Κandy.
Η επικείμενη συναυλία τους λοιπόν στο Κύτταρο Club στις 10 Νοεμβρίου αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μόνο ευχάριστο μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός πως έρχονται στην χώρα μας στο top της καριέρας τους.
Η προπώληση εισιτηρίων γίνεται από το ticketarena.gr και η τιμή τους βρίσκεται στα 18 ευρώ,ενώ θα πωλούνται τη μέρα της συναυλίας και στα ταμεία του Κυττάρου στη τιμή των 20 ευρώ.Οι πόρτες ανοίγουν στις 21.30 .
Οι Odonis Odonis είναι μια one man band του γεννημένου στο Οντάριο του Καναδά Dean Tzenos .Η καταγωγή του Tzenos θα μπορούσε αυτόματα να ταυτιστεί με ήρεμες και συμβατικές μουσικές,χαρακτηριστικές του τρόπου ζωής και της ιδιοσυγκρασίας των Καναδών.
Τα φαινόμενα όμως απατούν.Οι πρώτες νότες του εναρκτήριου και ομώνυμου τραγουδιού του Hollandaze περιγράφονται με ξέφρενους, θαμπούς και εντόνως ηλεκτρισμένους ήχους.Σε μία αρχική προσπάθεια να βάλω μουσική ταμπέλα στο ντεμπούτο των Οdonis Odonis ο τίτλος surfgaze μοιάζει ως ο πιο εύστοχος. Παρ'όλα αυτά προσθέτονται πολλά και όμορφα στοιχεία.Τα φωνητικά του Tzenos χαρακτηρίζονται κυρίως από μια έντονη και σκοτεινή ψυχεδέλεια.Σε κομμάτια όπως το "handle bars", το ουρλιαχτό του επιδεικνύει το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο και τις indie punk επιρροές του,ενώ στο "blood feast" και το "tick tock" βγάζει μια παθιασμένη μελαγχολία .
Το surf rock και το rock n roll πρωτοστατούν στα riffs των κιθάρων. Χαρακτηριστικά κομμάτια αποτελούν το "hollandaze" το "white flag riot" και το "ledged up" που γοητεύουν με την απλότητα τους και ταυτόχρονα παρασύρουν με την άκρατη ενέργειά τους.Επιπλέον ο γενικευμένος noise ήχος και η Lo-fi αισθητική αρχικά σχηματίζουν πινελιές μυστηρίου αλλά κυρίως αποσπούν την προσοχή σου από το γεγονός πως τα κρουστά είναι ηχογραφημένα με drum programming.Αρχικά δεν το παρατηρείς,εν συνεχεία όμως και μετά από πιο προσηλωμένες ακροάσεις γίνεται εμφανές και η αλήθεια είναι πως μειώνει την ποιότητα του αποτελέσματος, καθώς η απουσία του στοιχείου του αυτοσχεδιασμού είναι αισθητή.Βέβαια αυτό το αρνητικό στοιχείο δεν είναι ικανό να μειώσει το συνολικό πολύ καλό αποτέλεσμα.
Γενικά είναι εξόχως ευχάριστο να ξεπετάγονται άσημες και παντελώς άγνωστες στο ευρύ κοινό μπάντες όπως οι Odonis Odonis. Το group του Dean Tzenos κατάφερε να δημιουργήσει ένα συνολικά πολύ αξιόλογο ντεμπούτο,με ποικίλους ήχους και όσοι αρέσκονται στο να ανακαλύπτουν νέες φερέλπιδες μπάντες σίγουρα θα τους εκτιμήσουν .
Οι Βρετανοί γερόλυκοι ετοιμάζουν ... μια ακόμη συλλογή που θα έχει τίτλο "GRRR!" ,η οποία θα κυκλοφορήσει στις 12 Νοεμβρίου και θα περιέχει παλιότερες μεγάλες επιτυχίες τους,αλλά και δύο νέα κομμάτια .
Το πρώτο από αυτά λοιπόν (το δεύτερο θα έχει τον τίτλο "One more shot" και αναμένεται) δόθηκε χτες (10/10) στην δημοσιότητα και ονομάζεται "Doom And Gloom".Πρόκειται για ένα φρέσκο αλλά συνάμα κλασσικό Rolling Stones τραγούδι που αποδεικνύει πως η παρέα του Mick Jagger δεν αποτελεί μόνο τη ζωντανή ιστορία της rock μουσικής ,αλλά και πως μετά από 50 χρόνια ιστορίας, έχει ακόμα το χάρισμα να γράφει σπουδαία και ποιοτικά riffs .
Οι Βρετανοί alternative/indie rockers επισκέπτονται για πρώτη φορά τη χώρα μας, υποσχόμενοι να απογειώσουν το κοινό, καθώς φημίζονται για τις εκρηκτικές τους επιδόσεις επί σκηνής .
Κυκλοφόρησαν φέτος τον πέμπτο τους δίσκο με τίτλο "In the belly of the brazen bull" ,ο οποίος διαδέχτηκε το εξαιρετικά επιτυχημένο "Ignore the ignorant"του 2009 .
Η συναυλία διοργανώνεται από την Detox Events και τα εισιτήρια κοστίζουν 18 ευρώ.Η προπώληση τους γίνεται διαδικτυακά στο ticketarena.gr και από τις 11/10 στο Tickethouse και τα Public.Τη ημέρα της συναυλίας θα διατίθενται εισιτήρια στα ταμεία του Κύτταρου στην τιμή των 23 ευρώ .
Δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του πολυβραβευμένου The Suburbs οι εκπληκτικοί Καναδοί Indie rockers Arcade Fire παρουσίασαν ζωντανά σε συναυλία τους στην Νέα Υόρκη ένα νέο τραγούδι ,το οποίο θα περιλαμβάνεται στον επόμενο τους δίσκο που αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2013.
Το κομμάτι λέγεται "Crucified again" και είναι το δεύτερο δείγμα από τη καινούργια τους δουλειά,μετά το "Abraham's Daughter" που ακούσαμε νωρίτερα φέτος και το οποίο αποτέλεσε soundtrack στην ταινία "Hunger games".Πρόκειται για μια ακουστική σύνθεση ,χαρακτηριστική του ύφους των Arcade Fire και με την προσωπική σφραγίδα και ερμηνεία του Win Batler .
Οι Arcade Fire εμφανίστηκαν το 2004 με το υπέροχο ντεμπούτο "funeral",το 2006 κυκλοφόρησαν το "Neon Bible" και το 2010 το "The Suburbs" που σάρωσε κριτικές και βραβεία .Όλα δείχνουν πως το 2013 θα είναι εκ νέου η χρονιά τους .
O Mikal Cronin είναι γεννημένος στην California των Ηνωμένων Πολιτειών και ουσιαστικά το όνομα του έγινε γνωστό από τη συνεργασία του με τον Ty Segall και το album "Reverse Shark Attack" του 2009 ,στο οποίο έπαιξε τα drums και έκανε τα backing vocals.Την αγάπη του βέβαια για την μουσική,την είχε εκφράσει νωρίτερα στα κολεγιακά του χρόνια μόλις,όντας μέλος των garage rockers The Motorhearts.
Πέρσι αποφάσισε να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του κυκλοφορώντας την πρώτη ολοκληρωμένη studio δουλειά του, που φέρει ως τίτλο το όνομα του.Με όλες τις προγενέστερες επιρροές του να βρίθουν από garage rock ήχους,οι δικές του συνθέσεις δεν θα μπορούσαν να έχουν διαφορετικό μουσικό ύφος.Αυτό που εντυπωσιάζει όμως είναι πως ο Cronin δεν κοπιάρει τα ακούσματα του και βάζει την προσωπική του σφραγίδα στα κομμάτια του,επιδεικνύοντας πειστικά το μουσικό του ταλέντο.
Στα πρώτα δευτερόλεπτα του εναρκτήριου κομματιού "Is it allright" ,γίνεται αμέσως φανερή η μελωδική φωνή του, παράλληλα με τον ευάλωτο και ευαίσθητο τρόπο ερμηνείας του.Έπειτα ο Cronin δεν κρύβει τις εμφανείς επιρροές του από το surf rock των 60's και τους Beach Boys.Τα κομμάτια "situation" και το υπέροχο "again and again" είναι χαρακτηριστικά δείγματα αυτών.
Κατά κύριο και εύλογο λόγο τα κομμάτια είναι γεμάτα από garage ήχους, με περιπετειώδη riffs και lo fi προφίλ,όπως στα "green and blue" και "gone",ενώ στα "apathy" και "get along" δεν λείπουν οι psychedelic pop μελωδίες που εκδηλώνουν και ξυπνούν μια χορευτική διάθεση .Το songwritting έχει γενικά μια αξιοθαύμαστη συνοχή και ισορροπία ενώ ο Cronin δεν διστάζει να εκθέσει την νεανική και συναισθηματική φωνή του στο ακουστικό "slow down" και στην -υποβόσκουσα ερωτισμό- μπαλάντα "hold on me" .
Όλα τα παραπάνω δημιουργούν μια αξιοζήλευτη ποικιλία ήχων που έχουν βέβαια ως βάση το garage αλλά και το rock n roll .Άλλωστε στον δίσκο συμμετέχουν μέλη των Thee oh Sees και φυσικά ο επί σειρά ετών φίλος Ty Segall .
Ο δίσκος του Cronin "μυρίζει" καλοκαίρι.Θέλει να μας παρασύρει ξανά στους ξέφρενους dancing ρυθμούς του,αλλά και να μεταδώσει την ιδιαίτερη μελαγχολία του.Και τα καταφέρνει. 8/10
T.S.N. Picks: Again and again, Get along,Green and blue
O Ty Segall έρχεται στην χώρα μας για ένα δυναμικό Live έχοντας στις αποσκευές του ήδη δύο αξιόλογες κυκλοφορίες μέσα στο 2012 .
Ένα χρόνο μετά το προσωπικό του "Goodbye Bread" αναμένεται στις 9 Οκτωβρίου να κυκλοφορήσει το διάδοχο "Twins" ,ενώ νωρίτερα μέσα στην χρονιά κυκλοφόρησε το εκπληκτικό "slaughterhouse" με τους Ty Segall Band, που εκτός του ιδίου ουσιαστικά απαρτίζονται από τους μουσικούς που καλεί μαζί του στα tours .Ο φετινός μουσικός του οργασμός έχει να επιδείξει και μια εκρηκτική συνεργασία με τους White Fence και το album "Hair" .
Στις 10 Νοεμβρίου λοιπόν το An Club θα γεμίσει από τις φρέσκες Indie μελωδίες, τα Garage Rock riffs και τους noise ήχους του χαρισματικού Αμερικανού .
Περισσότερες πληροφορίες για τις τιμές και την προπώληση εισιτηρίων αναμένονται σύντομα.
Update: support band θα είναι οι Αθηναίοι Acid Baby Jesus και η τιμή του εισιτηρίου 18 ευρώ .
Ο δεύτερος νόμος του θερμοδυναμικού αξιώματος λέει πως η εντροπία, δηλαδή η αταξία ενός συστήματος τείνει, αν αφεθεί μόνο του, να αυξηθεί .Αυτό σημαίνει πως ένα σύστημα δεν μπορεί από μόνο του να πάει σε κατάσταση μεγαλύτερης τάξης ,άλλα τείνει σε κατάσταση μεγαλύτερης αταξίας.
Το θεώρημα του θερμοδυναμικού αξιώματος λοιπόν βρίσκεται πίσω από τον τίτλο του The 2nd Law,του έκτου δίσκου των Muse και κατά έναν τρόπο περιγράφει τι ακούμε στα 52' που διαρκεί .Αυτό δεν υπονοεί βέβαια πως η μπάντα αφέθηκε στην τύχη της,αλλά πως τεχνηέντως στο ηχητικό σύνολο του The 2nd law επικρατεί αταξία .Αυτή είναι η κυρίαρχη αίσθηση στο πρώτο άκουσμα του.
Ο δίσκος ξεκινάει δυναμικά με το "supremacy" ,ένα επιβλητικό ορχηστρικό κομμάτι προϊόν της συνθετικής δεινότητας της μπάντας,που απογειώνεται από την ερμηνεία του Bellamy, o οποίος δίνει την αίσθηση πως βρίσκεται σε ονείρωξη .Πρόκειται για ένα από τα highlight του δίσκου, πιστό στους ήχους που χαρακτήρισαν τους Muse και σίγουρα δεν προδικάζει τη συνέχεια που ακολουθεί.
Το πρώτο single που ακούσαμε λοιπόν και δεύτερο track του δίσκου,ονόματι "Madness",είναι ένα μέτριο, καθαρόαιμο pop τραγούδι που την ανυπαρξία του σώζουν τα γυρίσματα στα φωνητικά του Bellamy μετά το πρώτο μισό .Στο "panic station" ,οι Muse θυμούνται τα 80's και εμφανώς επηρεασμένοι από τους Queen κάνουν στροφή σε funky ήχους,εκδηλώνοντας παράλληλα μια disco διάθεση, με το αποτέλεσμα να είναι επιεικώς αμφιλεγόμενο .
To επόμενο κομμάτι είναι το "survival" ,το οποίο ήταν το επίσημο soundtrack των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου .Παρά το γεγονός πως γράφτηκε για να αποτελέσει έναν mainstream ορχηστρικό ύμνο,είναι οι πρώτες στιγμές του δίσκου που ακούγονται έντονα οι κιθάρες και τα δεξιοτεχνικά solos του Bellamy .Ακολουθεί το "follow me" και η προσπάθεια της μπάντας να εισάγει dubstep στοιχεία στον ήχο της ,χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.Το "animals" είναι η πιο όμορφη στιγμή του δίσκου.Μπορεί να επιβεβαιώνει τον γενικότερο pop προσανατολισμό τους,τα κιθαριστικά μέρη όμως είναι υπέροχα και εμπνευσμένα,ενώ οι soft δομές δημιουργούν μια "άρρωστη" ,παγιδευτική αντίθεση με τους οργισμένους στίχους. "kill yourself,go on and do us a favour"...
To "explorers" είναι μια ακόμη αδιάφορη pop στιγμή ,ενώ και το "big freeze" κινείται στους ίδιους pop ήχους,έχοντας όμως ως όπλο του τα παιχνιδιάρικα synths του και το όμορφο refrain που το κάνουν αρκετά ελκυστικό.Συνέχεια με το "save me" και την πρώτη προσπάθεια του μπασίστα του συγκροτήματος Chris Wolstenholme στα φωνητικά .Πρόκειται για μια ακουστική σύθεση,που θα μπορούσε άνετα να είναι στο tracklist του τελευταίου δίσκου των Anathema.Αν δεν το γνωρίζεις από πριν,είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβεις πως πρόκειται για κομμάτι των Muse.
O Wolstenholme ,τραγουδάει και στο "liquid state", όπου ακούμε ένα αμιγώς progressive rock τραγούδι με groove ήχο ,αλλά σχετικά αδύναμο και τυποποιημένο riff.To "unsustainable" είναι ένα δυνατό sci-fi soundtrack με dubstep προσμίξεις και έχει αρκετό ενδιαφέρον ,ενώ ο δίσκος κλείνει με μία ακόμη (αδιάφορη) έκπληξη,το "isolated system" που ρίχνει κλεφτές ματιές στην ηλεκτρονική house μουσική.
Το συμπέρασμα είναι πως στο The 2nd Law υπάρχει μια χαώδης ανομοιογένεια, που ξαφνιάζει τον ακροατή,τον αναγκάζει να δώσει πολλές ακροάσεις στον δίσκο για να τον "χωνέψει",αλλά οι γενικές εντυπώσεις τελικώς είναι οι αρχικές,δηλαδή μέτριες .Οι Muse ανέκαθεν αρέσκονταν στο να πειραματίζονται,φτάσανε σε ένα σημείο όμως που κινδυνεύουν να χάσουν την μουσική τους ταυτότητα.Βέβαια ίσως να μην είναι τόσο εύκολο να ξεγελαστεί μία persona σαν τον Bellamy, από το ίδιο του το trick. 6/10
T.S.N. Picks: Supremacy,Animals,Unsustainable
Οι Korallreven είναι μία Indie electronic μπάντα από τη Σουηδία και πέρσι κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους.Dream pop ενορχηστρώσεις chillwave feeling - διάθεση και πολλά ethnic στοιχεία το χαρακτηρίζουν .Το "An album by Korallreven" θυμίζει "μουσικό πίνακα" με έντονα χρώματα.Δυστυχώς όμως η αίσθηση που αφήνει είναι ουδέτερη και η εικόνα του λίγο ...μουντή. 6/10
Τ.S.N. Picks: Honey mine
Οι Pop punk/Punk rock μπάντες,γεννιούνται και ζουν για για να παίζουν live.Με αυτό το σκεπτικό δημιουργούν και τις studio κυκλοφορίες τους.Έτσι λοιπόν οι I am The Avalanche ενεργοποιήθηκαν δισκογραφικά μετά από έξι χρονιά και στο δεύτερο τους άλμπουμ,μας παρουσιάζουν με "το πόδι πατημένο στο γκάζι" δώδεκα κομμάτια γεμάτα ενέργεια,τα οποία όμως στερούνται συνθετικής έμπνευσης και αγκομαχούν προσπαθώντας να αποκτήσουν ενδιαφέρον.
Οι Thrice δεν είναι πρωτάρηδες στην alternative/post hardcore σκηνή .Μετρούν αισίως δεκατέσσερα χρόνια δισκογραφίας και το Major/Minor είναι ο όγδοος δίσκος τους.Με όπλο την εμπειρία λοιπόν,κυκλοφόρησαν ένα συμπαγές και ισορροπημένο album ,πιστό στα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν. Στιβαρά riffs,όμορφες μελωδίες και φυσικά τα εξαιρετικά και παθιασμένα φωνητικά του Dustin Kensrue.Το αρνητικό είναι πως τα safe μονοπάτια έχουν και λιγότερα πράγματα να ανακαλύψεις. 7,5/10
Τ.S.N. Picks:Promises,Words in the water,yellow belly
Οι βετεράνοι Αμερικανοί Punk rockers Obits μας εξέπληξαν θετικά πέρσι, με τον δεύτερο δίσκο τους Moody,Standard and Poor και στα πλαίσια της προώθησης του, έρχονται στην χώρα μας, για μία και μοναδική εμφάνιση στον συναυλιακό χώρο του Six D.O.G.S. .
To ποιοτικό κράμα punk,post punk και indie rock που βγάζουν τα τραγούδια τους, μας υπόσχονται ξέφρενους ρυθμούς και εγγυημένη διασκέδαση.
Μαζί τους θα είναι οι επίσης Αμερικάνοι punkers False Alarm και οι δικοί μας The Dark Rags .
Τιμή εισιτηρίου (προπώληση) : 12 ευρώ και 14 ευρώ στο ταμείο .
Oι Muse κυκλοφόρησαν τον ντεμπούτο άλμπουμ τους Showbiz το 1999.Το πρώτο ever single της μπάντας και ουσιαστικά το κομμάτι που την έβαλε στο μουσικό χάρτη και την ανέδειξε, ήταν το "Muscle museum" .Tο δεύτερο single ήταν το μπαλαντοειδές και εμπορικό "Unintended",στην προσπάθεια τους να ανέβουν σε δημοτικότητα .
Παρ'ολα αυτά ,προσωπική μου άποψη είναι πως το κομμάτι του δίσκου που αποδεικνύει και προφητεύει τρόπον τινά, πως οι Muse θα γίνουν μια σπουδαία μπάντα είναι το ομώνυμο "Showbiz".
Ξεκινώντας με τους στίχους "controlling my feelings for too long,forcing our darkest souls to unfold...",αποτυπώνει αμέσως τον καταθλιπτικό και σκοτεινό του χαρακτήρα και προαναγγέλλει το ξέσπασμα που ακολουθεί.Εν συνεχεία ο Bellamy είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής και σ'αφήνει εμβρόντητο με τις φωνητικές και κιθαριστικές του εμπνεύσεις και ικανότητες.
Η φωνή του φτάνει σε δυσθεώρητες υψηλές νότες και το υστερικό ουρλιαχτό του ,δημιουργεί ρίγη και μια διαρκή αγωνία .Οι κιθάρες είναι βαριές ,με Progressive χαρακτήρα,και πολλές επιρροές από πρώιμους Radiohead (οι ίδιες επιρροές είναι εμφανείς και στα φωνητικά) .Tο κομμάτι απογειώνεται με το εκπληκτικό,ισοπεδωτικό και δεξιοτεχνικό solo του Bellamy,κορυφώνοντας την ένταση και ανεβάζοντας την αδρεναλίνη στα ύψη .
Οι live εκτελέσεις που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο δεν απομυθοποιούν το κομμάτι αλλά αντιθέτως αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο την αξία του .Ο τρόπος που το ερμηνεύει ο Bellamy προσδίδει μια θεατρικότητα,είναι πάντα άψογος και πορωτικός, γεγονός που κάνει επιτακτική την ανάγκη να συμπεριληφθεί εκ νέου στα live setlist της μπάντας,καθώς δεν χωράει αμφιβολία πως θα αποτελεί κορυφαία στιγμή τους.
Μοναχικές στιγμές έχουμε όλοι,είτε είναι από επιλογή είτε αναπόφευκτες.Ακόμα και αυτές όμως είθισται να συνοδεύονται από μουσικά στιγμιότυπα και το Believers θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το ιδανικό τους soundtrack .
Ο Α.Α Bondy ( γεννημένος στη Λουιζιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών ) άφησε το 2003 τα φωνητικά και τα grunge riffs των Verbena και αποφάσισε να ακολουθήσει προσωπική καριέρα,κάνοντας και μια μεγάλη ηχητική και μουσική στροφή,αφού στράφηκε σε ακουστικές και folk rock συνθέσεις.
Το Believers είναι η τρίτη του προσωπική δουλειά και θέλει την ανάλογη προσοχή για να εκτιμηθεί,ειδάλλως μια επιπόλαιη πρώτη ακρόαση μπορεί να το χαρακτηρίσει επιεικώς αδιάφορο.Πρόκειται για έναν "βραδύκαυστο" δίσκο, με μια δυσδιάκριτη γοητεία, που πρέπει να βρει τον ακροατή στην κατάλληλη "εύθραυστη" διάθεση για να τον νοιώσει και να εκτυλιχτεί .
Τα κομμάτια του είναι κυρίως ακουστικά με όμορφες και λιτές αρμονίες, slow tempo , και χαρακτηρίζονται από απλές δομές που μπορούν ψυχρά να θεωρηθούν συμβατικές.Οι κιθάρες κυριεύονται από ξεθωριασμένες μελωδίες και το rythm section από έναν νωθρό,υπνωτικό αλλά συνάμα σαγηνευτικό ρυθμό,ακόμα και στα δύο uptempo τραγούδια "The heart is willing" και "The twist".
Όλα όμως ανεξαιρέτως ξεχειλίζουν από συναισθήματα και ο Bondy τα ερμηνεύει με τέτοιο τρόπο ώστε να ξεγυμνώσει τη μελαγχολία,τη θλίψη ,τη νοσταλγία αλλά και τον διάχυτο ερωτισμό που κρύβουν οι στίχοι τους.
Το Believers είναι ένας δίσκος που βρίσκει (εντέλει) τον τρόπο να αναμοχλεύει αναμνήσεις και να τις φέρνει στην επιφάνεια αρκεί να τον απομονώσουμε και να αφεθούμε στην γκρίζα ομορφιά του που απεικονίζεται παραστατικά στο εξώφυλλο του .
8/10
Τ.S.N. Picks: The twist,Scenes from a circus,Drmz
Τρίτος δίσκος για τους Νεοϋορκέζους Polar Bear Club,οι οποίοι μας παρουσιάζουν ένα σύνολο έντεκα αξιόλογων post hardcore κομματιών ,με όμορφα, μελωδικά pop punk στοιχεία.Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου "3/4 tango" ξεχειλίζει από πάθος και από πλευράς ερμηνείας είναι από τα alternative highlights της περσινής χρονιάς.
7,5/10
T.S.N. Picks: 3/4 Tango , kneel on nails , pawner
Ο τραγουδιστής,κιθαρίστας και ηγετική φυσιογνωμία των Interpol, Paul Banks,ενάμιση χρόνο μετά την παρθενική live εμφάνιση των τελευταίων στην Αθήνα,επιβεβαιώνει την αγάπη του για το ελληνικό κοινό και επισκέπτεται ξανά την χώρα μας, αυτή τη φορά με το προσωπικό του project group.
O χαρισματικός Βρετανός καλλιτέχνης θα κυκλοφορήσει στις 20 Οκτώβρη τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο, (μετά το "Julian Plenti is Skycraper") με τίτλο 'Banks",κομμάτια του οποίου αναμένεται να ακούσουμε στο επερχόμενο Live .
Τα πρώτα 300 εισιτήρια έχουν 20 ευρώ,ενώ τα υπόλοιπα 23 ευρώ .Προπώληση εισιτηρίων στα καταστήματα Public,στο Tickethouse και ηλεκτρονικά στο ticketarena.gr
Οι Αμερικανοί Widowspeak,στην παρθενική τους δουλειά, μας μεταφέρουν σε ένα spaghetti western σκηνικό,πλαισιωμένο από την εύθραυστη και γεμάτη μελαγχολία φωνή της Μolly Hamilton, μία ηλεκτρισμένη shoegaze ατμόσφαιρα και ταξιδιάρικες dream pop μελωδίες.Μέσα σε τριάντα λεπτά της ώρας, μόνο η μουσική είναι ικανή να σε ταξιδέψει τόσο μακριά .
Το τετραμελές female supergroup, αποτελούμενο (μεταξύ άλλων) από μέλη των Sleater Kinney , The Minders και Stephen Malkmus and The Jicks,κυκλοφόρησε πέρσι ένα κεφάτο και παθιασμένο indie/punk rock ντεμπούτο που κάνει αμέσως σαφείς τις προθέσεις του, με τους στίχους, "shake, shimmy, shake " ,του εναρκτήριου Romance.Παραδόξως έχει την απαιτούμενη χημεία και τα καταφέρνει άψογα !
Οι Βρετανοί τελικά δεν τα παρατάνε.Σε μία εποχή οπού το κιθαριστικό indie rock ταλανίζεται από μία εκτεταμένη κρίση,οι Maximo Park έρχονται να κρατήσουν ζεστό το διψασμένο για indie anthems κοινό,με το τέταρτο full lentgh album τους,που φέρει τον τίτλο The national health .
Υποτίθεται πως ο Σεπτέμβρης θα ήταν ο μήνας των The Killers,λόγω του πολυαναμενόμενου Battle Born .Δεν στάθηκαν όμως αντάξιοι των προσδοκιών,πρώτον λόγω του φτωχού σε έμπνευση αποτελέσματος και δεύτερον γιατί φαίνεται πως πλέον έχουν αποτάξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο των κιθάρων τους .Βίος αντίθετος δηλαδή με τους Maximo Park που παρέμειναν πιστοί σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα .
Το The National health κερδίζει αμέσως την προσοχή του ακροατή με το εισαγωγικό μονόλεπτο "when i was a child",ένα εύθραυστο και ιδιαίτερο piano song που ερμηνεύει με αυτοβιογραφικό ύφος ο Paul Smith .Αμέσως μετά όμως ,οι πρώτες νότες του ομώνυμου κομματιού και τα διαδοχικά, "hips and lips","the undercurrents" και "write it down", δίνουν το μουσικό στίγμα της μπάντας .Τα παιχνιδιάρικα και περιπετειώδη κιθαριστικά riffs,συνοδευόμενα από τα θελκτικά pop tunes των synths, ένα εκρηκτικό rythm section και τα catchy refrains,αποτελούν έναν συνδυασμό που ναι μεν δεν θα κερδίσει πολλούς νέους οπαδούς,θα καταφέρει όμως να διασκεδάσει και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον όσων εκτίμησαν την μπάντα με το ντεμπούτο Certain trigger,αλλά απογοητεύτηκαν με τα δύο επόμενα .
Πρόκειται για ένα συνολικά αξιόλογο άλμπουμ,χωρίς κάποιο αδιάφορο filler,ενώ τα αμιγώς indie pop κομμάτια,("reluctant love" ,"this Is what wecomes of the broken hearted" ,"unfamiliar places") έχουν και αυτά τις όμορφες στιγμές τους ,στηριζόμενα στην μελωδική φωνή του Smith .
Αίσθηση προκαλούν οι πολιτικοποιημένοι στίχοι ,με κορυφαίο παράδειγμα το ομώνυμο κομμάτι,που βάλουν κατά της κοινωνικής κατάστασης στα ενδότερα της Αγγλίας .
Το μεγαλύτερο κατόρθωμα τελικά των Maximo Park είναι πως καταφέρνουν να παραμείνουν ζωντανοί στην indie rock σκηνή,γεγονός που δεν προδικαζόταν από την μέτρια πορεία τους τα τελευταία χρόνια .
7,5/10
S.N. Picks:The national health,hips and lips,the undercurrents
O Jack White για όλους εμάς που αρχίσαμε να "αισθανόμαστε" την μουσική από τα μισά της
δεκαετίας του '90 και έπειτα ,αποτελεί αδιαμφισβήτητα σημείο αναφοράς . Το riff του "seven nation army",θεωρείται πλέον ένα rock anthem ,αντίστοιχο του "smells like teen spirit" στις αρχές του '90 .Αυτή η αναφορά και μόνο,αρκεί για να αποτυπωθεί η σπουδαιότητα και συμβολή του στην παγκόσμια rock σκηνή.Αυτή όμως ήταν η εποχή των White Stripes, οι οποίοι αποτελούν πλέον παρελθόν .
Ωστόσο κανείς δεν πρέπει να ανησύχησε πως ο White θα έμενε εκτός μουσικών δρώμενων (διατηρεί άλλωστε τα δύο project group του,τους Raconteurs και τους Dead Weather) και το Blunderbuss,ο πρώτος προσωπικός του δίσκος, ήρθε γρήγορα να το επιβεβαιώσει αυτό .
To ερώτημα ήταν το πως θα ηχούσε το Βlunderbuss.Το πρώτο single ,εν ονόματι "sixteen saltines" έδωσε την αίσθηση πως ο White θα ακολουθούσε την πεπατημένη των WS .Η συνταγή κλασσική και επιτυχημένη.Ένα κεντρικό riff που κολλάει αμέσως στο μυαλό και εν συνεχεία καταιγιστικοί rock n roll ρυθμοί .Τα φωνητικά του δε ,όπως τα αγαπήσαμε, στρυφνά και μανιασμένα.
Το αμέσως επόμενο single όμως ,το "love interruption" ,έδειξε πως ο πολυτάλαντος Jack White δεν θα κινηθεί σε safe μονοπάτια ,αλλά θα επιχειρήσει όντας απελευθερωμένος από το στίγμα των WS ,να εισάγει τα αγαπημένα του country και blues ακούσματα,δίνοντας παράλληλα,για το εμπορικό του πράγματος και μία pop αισθητική .Επιπροσθέτως η φωνή του είναι πιο ήπια και αισθαντική,ενώ οι στίχοι μιλούν (με τον δικό του προσωπικό τρόπο) για την αγάπη .
Ο δίσκος εντέλει έχει αυτή την κατεύθυνση και το αποτέλεσμα είναι απλά έξοχο .Οι πανέμορφες,πολυεπίπεδες και αρμονικές blues μελωδίες των πλήκτρων εναλλάσσονται ιδανικά και σαγηνευτικά με τα συναρπαστικά riffs και rock n roll solo της κιθάρας (υπενθυμίζοντας παράλληλα πως ο Jack White παραμένει ένα πρότυπο rock καλλιτέχνη) σε κομμάτια όπως το "missing pieces","freedom at 21" (το πιο πρόσφατο single του δίσκου),"hypocritical kiss" ,"weep Themselves To Sleep" και το εκ των κορυφαίων του δίσκου "take me with you when you go" .
Tο ομώνυμο αποτελεί μια εξολοκλήρου blues - country σύνθεση,ενώ το "trash Tongue Talker" μας μεταφέρει στην εποχή του "great balls of fire" και τον Jerry Lee Lewis.Oι επιρροές του απ'τη μουσική των 60's αποδεικνύεται άλλωστε από την εξαιρετική διασκευή του στο τραγούδι "i'm shakin" του Little Willie John.
To Blunderbuss είναι ένα αριστοτεχνικό και άρτια δομημένο album,με ασύλληπτης έμπνευσης και ικανοτήτων συνθέσεις,που δικαιώνει τον White για την επιλογή του να διαλέξει αυτόν τον μουσικό δρόμο,προβάλλοντας την προοδευτικότητα και τη μουσική του οξυδέρκεια .Σε μία εποχή που το τετριμμένο είναι μία "ένοχη" απόλαυση,η ικανότητα ενός καλλιτέχνη να προκαλεί συναισθήματα αγωνίας για το τι θα παρουσιάσει στο μέλλον ,είναι τεράστιο πλεονέκτημα . Έως τότε το Βlunderbuss θα είναι μία σταθερή επιλογή . 9/10
S.N. Picks: Take me with you when you go ,Missing pieces , Trash tonque talker
